Anekdote

Dit wil je niet weten.

We leerden hier eerder al dat een mens zijn grenzen over 'vies en vettig' snel verlegt zodra hij de tempel van het vaderschap betreedt. Welnu.
Onze jongste geeft nogal vlug eten terug. Vooral als hij huilt, dan komt het zo vaak terug dat ik al de reflex heb ontwikkeld om het braaksel zonder nadenken in mijn hand(en) op te vangen. Handig tijdens het eten: hij eet dan opgelucht gewoon weer verder.

Zaterdag na het shoppen tijdens het pizza-buffet was het weer prijs; hoesten, slijmpjes en huppekee in het kommetje van daddy's handen. Ik snelde lichtjes druipend naar het toilet, handen wassen en op de terugweg nonchalant de vlekjes van het tapijt vegen. Ik vraag me nog altijd af of iemand het gezien heeft. Of zijn de mensen gewoon te beleefd?

O ja, toen we thuis waren merkte K. fijntjes iets op dat je echt niet wilt weten. Iets met mijn pizza. En brokjes die niet op de vloer vielen.