Hallo-dinges

Leuke scene gezien bij het wandelen:

Drie kinderen, als heks enzo verkleed, bellen aan bij de huisjes verderop in de straat.
Oude man duwt zijn deur op een kier, waarop de kids vol verwachting roepen "Halloween !!". En hun zakjes verwachtingsvol open houden.

De man, die duidelijk geen flauw benul heeft waarover het gaat, murmelt iets als "bedankt..." en sluit de deur voor hun neus.

Suits them right.

Keuringsdienst van waarde

Omdat het niet altijd ijsberen op een tropisch eiland moeten zijn,
omdat ik het vreemd vind om in blogpost verwijzingen naar televisieprogramma's te vinden (net het medium dat erdoor marktaandeel verliest), een leuke tip om op dinsdag je video te programmeren.

De keuringsdienst van waarde. Een "ambachtelijk consumentenprogramma" met een website waarin vier moedige reporters zichzelf de gave van de goedgelovigheid aanmeten. Hiermee gewapend lezen ze enthousiast allerlei reclame's en gaan vervolgens op zoek naar meer informatie. Ze proberen het recept (en de kok) achter de bereiding van kattenvoer "op tradionele wijze, konijn in provencaalse saus" te verkrijgen, of de oorsprong van een pakje gehakt, of het aantal tomaten in een doosje puree (het kost 20 cent, en je hebt er een kilo voor nodig?), etc. Met erg onrustwekkende/absurde televisie tot gevolg.

Omdat het al het derde seizoen is, is het ongerepte er wel al wat af en vallen ze soms terug op een systeempje. Maar meestal geeft het een ietwat pijnlijke combinatie van hilariteit en cynisme.

Af en toe zelfs geëngageerd: een van de medewerkers probeert zichzelf al een tijdje te laten vervolgen voor misdaden tegen de menselijkheid, omdat hij door het eten van te veel chocolade de kinderslavernij ondersteunt.

Nederland 3, uiteraard.

Nieuwsblad

Natuurlijk heb je de reclame van het Nieuwsblad al gezien: de kop van Tom Boonen, Raymond en anderen die opgebouwd is als de mozaiek van allemaal kleine gezichten.



Nu hebben ze ook een wedstrijd waarbij je je eigen hoofd kan laten fotograferen en tussen de hoofdjes van de (volgende?) affiche zetten.

Voor wie zich afvraagt hoe ze dat doen: het kan met gratis software van ene Andrea Denzler. Andreamosaic heet het.

We hebben vorig jaar enkele nieuwjaarskaartjes zo gemaakt.



Erg leuk om te doen. Wel opletten dat je per ongeluk geen foto's van je geheime mapkes gebruikt, natuurlijk. Sowieso gaat het veel sneller met thumbnails dan met grote foto's.

Niet alle beroepen staken.

Noot: soms is het ook voor serieus. Bijvoorbeeld dit hier is niet om te lachen. Al is Edublogs veel meer dan dat alleen.

Maar veel leuker is het om af en toe de mensen eens af te luisteren. Bijvoorbeeld in den Aldi, een winkel die bevolkt wordt door volk van allerlei pluimage. Kwebbelende zwarten, stille oosterlingen, ingepakte (moslima's ?), geschminkte bakkersvrouwen, wij, chips kopende studenten enzovoort.

Ineens: telefoon ! Het meisje - uit de opsomming hierboven - neemt op. Oren spitsen.

''Yes. Yes. Hmm, yes, tomorrow I am free"
"Yes, yes. Tomorrow is OK."

(normaal telefoneren mensen in de winkel enkel om te vragen wat voor kaas het ook weer moest zijn en dat het WC papier op is, dacht ik)

"How much do you pay?"
"Twenty five, hmm, and what is it you do . . . ? Oh yah."
"Twenty five you say, hmm. . ."

En dan schuifelt ze buiten gehoorsafstand.

Ik kan er niets aan doen, maar op zulk moment krult mijn neus ontiegelijk hard van curieusiteit.
Zou het zijn wat ik denk dat het is? Of is het mijn vooroordeel en belde haar interimkantoor met een consultancy opdracht? Een schoonmaakklus?

We verlaten de winkel met een rare smaak in de mond, en dat ligt eens niet aan hun voorverpakte lasagne.

Kop van Kessel-Lo

Van Maarten gekregen: een overzicht van wat ze met de Martelarenlaan van plan zijn. Benieuwd of ze het ook gaan uitgevoerd krijgen.

Zwervend zaad

Ok, het is oud nieuws:

Af en toe krijg je nog eens een glimp te zien van echte girl power. Waar het, normaal gezien, de mannen zijn die onverwacht ergens zonen en dochters hebben rond lopen, blijkt nu Janet Jackson een dochter te hebben staan.

Hoe zou dat zijn als vrouw, na een slippertje uw man met een kind laten zitten?

Ikke natuurlijk meteen aan de studenten gevraagd wie van hun al kinderen (click hier voor die vakantiejob) had. Maar niemand durfde het toegeven. Saai!

Winteruur

Bij wijze van speel-leer activiteit probeer ik de laatste dagen wat portretjes te trekken van het park waaraan we wonen. Vooral 's ochtends, als het nog donker is, is dat een uitdaging. Je merkt heel snel de goeie/lastige kanten van zo een point-and-shoot ding:

• (min) er is geen mogelijkheid om sluitertijd/diafragma in te stellen
• (plus) je kan kiezen voor een snelle zelfontspanner, zodat de afdruk-beweging-beweging minimaal is
  
• (min ?) hij wil blijkbaar niet langer zijn sluitertje openen dan 1 seconde

Omwille van dat laatste moet je dan met een bewerkingsprogramma aan de slag.

En wat blijkt dan: het scherm van mijn laptop is zo oud&donker dat ik de kleuren veel te fel in stel. Zonder min-of-meer gecalibreerd scherm ben je dus echt wel niks?

Eendracht vooruit !

Net op geknots bij het surfen: The Association of Professional Futurists. Alles bestaat, zeker op het internet, maar ik vraag me soms toch af waarom ik het zélf niet bedenk.

Zoals de infamous Million Dollar page (al de helft verkocht).

De namaakversies doen het in de verste verte niet half zo goed. Zoals deze of deze.

Ik ben een flicker !

Het werd tijd.

http://www.flickr.com/photos/sponzenridder/

Voor ik het weet, zit ik in De heren macken de man.

Sample pics

Wondere wereld. Op zoek naar meer info over een
nogal raar feature van mijn fototoestel, vond ik enkele sample pics. Dat zijn foto's waarmee de fabrikanten je proberen te overtuigen van de kwaliteit van hun fototoestel. Zoals deze:

en

Meestal verwacht je bij sample pictures van fototoestellen toch eerder saaie beelden, met veel detail. Zoals bij de Canon lensen:
of ook

Maar deze Oosterse Tijger houdt dus van meer frivoliteiten.
Wat dacht je van deze voorbeeld-foto
(gelukkig laat hun legal notice toe om door te linken). Enfin, een site om eens te bekijken.

Jammer dat je bij Nikon of Pentax niet meteen voorbeelden vindt. Konika-Minolta combineert blijkbaar oost en west.

Nog eentje

Deze is er nog eentje:

Ik kom 's ochtends binnen in de nieuwe aula en door de lage zon (van rechts) lijkt het alsof de bomen achter het gebouw één groot, kleurrijk schilderij vormen. In contrast met het kunstwerk boven het raam. Snel gefotografeerd, maar het geeft toch nét niet weer wat het was.

Photoshop helpt een beetje, maar doet de foto er snel ongeloofwaardig uit zien. En hoewel dat in werkelijkheid ook zo was, heb je toch meteen iets van 'neeih'.

Speelgoed

Al wekenlang loop ik tegen het ene prachtige beeld aan na het andere. Een mistige scene in het park. Een ooievaar op een lantarenpaal - en iedereen die verder rijdt. Een bomma met een iPod.

Al deze beelden heb ik moeten laten passeren, want zonder (digitale) camera lukt het niet, en een groot fototoestel past niet in mijn broekzak. Helemaal gefrustreerd, heb ik vorige week impulsaankoopgewijze een leuke point-and-shoot laten aansmeren.

Leuk, maar nog veel te leren. En ook veel ruis. Kleine sensor. Niet hetzelfde als een SLR.

Maar vooral: sinds ik met dat ding rondloop, heb ik niéts meer gezien dat interessant is. Behalve gisteren in het station, toen ik hem toevallig niet bij had.

Natuurlijk heb ik toch enkele pogingen gedaan. Blijkt natuurlijk dat de prachtige en ontroerende beelden die je ziet, net iets moeilijker vast te leggen zijn. Eén van de pogingen staat hieronder. Niet superslecht, maar eigenlijk tamelijk cliché.

De kerk van Sint Katelijne Waver

Kabouters

Margot de hele dag op school geleerd over kabouters (het moet niet altijd het spaghetti monster zijn). Kwam thuis met een zelfgekleurde kaboutermuts.

Blijkt: de muts is groen. Dat is natuurlijk de creatieve vrijheid van de kleurende kleuter, wij weten intussen dat kabouters meestal rode mutsen dragen.

Veel erger nog: het is een Plop-muts!!! Call us old fashioned, maar wat is er gebeurd met de goeie ouwe degelijke vilten pinnemuts ?



Het is toch ver gekomen. Eerst moeten we pinnenmuts schrijven, en nu heeft dat ding twee flappen en zegt het fwiet.

En hoe moet het nu verder met het liedje van Kabouter Pinne(n)muts?

Photoshop ?

Zéér leuke link:

Peter Jackson (sterk vermagerd!) laat bij de productie en post-productie van King-Kong een soort video-blog bij. Vermoedelijk om later op de DVD te zetten, maar nu kan je ze gratis volgen op hun site.

Wat bv. erg leuk is, is hun fiere uitleg in het volgende filmpje van hoe ze de kleurpalletten van verschillende fragmenten integreren. Op diverse blogs zitten mensen te discussieren over de vraag of photoshop nu des duivels is. En dan zie je zo iets en besef je dat het toch maar een achterhoede gevecht is.

De andere filmpjes heb ik nog niet bekeken. Tijd, tijd, tijd.

Goodbye, Hello

Het werkt dus. Werkt niet.

"Hello" blijkt een echte p2p foto-sharing dienst te zijn, al kan ik mij toch niet van de indruk ontdoen dat ze de foto's tussentijds op hun servers bewaren. Maar als mijn laptop afgekoppeld is of ik niet ingelogd ben of hij niet aan staat, dan zie je de foto in de vorige post niet.

Wel leuk: zo kan je zien of ik ingelogd en aan het werk ben...

Al denk ik dat ik het ga uninstallen: als je een hele community van gebruikers achter je hebt, dan lijkt het mij een killer-application. Alleen is maar alleen.

Testje met "Hello"

[hieronder moet dus een foto staan]
 
[hierboven moet dus een foto staan]

Ik heb net een eerste keer uitgeprobeerd: via hello.com kan je automatisch foto's uploaden en delen met Blogger. Er zit wel iets raars aan, maar wat het precies is, weet ik niet. Benieuwd of het werkt.

Blogging als homepage

Het grootste nadeel van digitale fotografie is een simpele paradox:

• mensen met een digitale kodak trekken 10x meer foto's
• je krijgt deze foto's nooooit meer te zien

Omdat ik ook een van die mensen ben, ligt de enige oplossing in het vinden van een of andere foto-sharing site, genre flickr of hello of ...

Dus moeten we misschien dat eens proberen: onze 8GB aan foto's één per één bekijken, taggen en selectief posten op een plaatsje waar ze genoeg ruimte bieden voor niet te veel geld.

Leuk zou ook zijn dat een Eigen Blog meteen het probleem oplost van geen eigen webpagina meer te hebben. Tenzij je dit stukje archief als homepage beschouwt (in 2006 10 jaar oud !).

Want een groot voordeel van een webpagina tav een blog is: niemand hoeft ze te lezen...