Niet alle beroepen staken.

Noot: soms is het ook voor serieus. Bijvoorbeeld dit hier is niet om te lachen. Al is Edublogs veel meer dan dat alleen.

Maar veel leuker is het om af en toe de mensen eens af te luisteren. Bijvoorbeeld in den Aldi, een winkel die bevolkt wordt door volk van allerlei pluimage. Kwebbelende zwarten, stille oosterlingen, ingepakte (moslima's ?), geschminkte bakkersvrouwen, wij, chips kopende studenten enzovoort.

Ineens: telefoon ! Het meisje - uit de opsomming hierboven - neemt op. Oren spitsen.

''Yes. Yes. Hmm, yes, tomorrow I am free"
"Yes, yes. Tomorrow is OK."

(normaal telefoneren mensen in de winkel enkel om te vragen wat voor kaas het ook weer moest zijn en dat het WC papier op is, dacht ik)

"How much do you pay?"
"Twenty five, hmm, and what is it you do . . . ? Oh yah."
"Twenty five you say, hmm. . ."

En dan schuifelt ze buiten gehoorsafstand.

Ik kan er niets aan doen, maar op zulk moment krult mijn neus ontiegelijk hard van curieusiteit.
Zou het zijn wat ik denk dat het is? Of is het mijn vooroordeel en belde haar interimkantoor met een consultancy opdracht? Een schoonmaakklus?

We verlaten de winkel met een rare smaak in de mond, en dat ligt eens niet aan hun voorverpakte lasagne.