Onder leegte

Snel als we zijn, zijn we net op een kooktrend uit het vorige decennium gesprongen: sous vide koken.

(de culinaire hipsters lezen dit intussen gniffelend rondom hun green-egg)

Dat is de techniek waarbij je eten gaart op lage temperatuur, meestal in een (vacuum getrokken) plastieken zak in een bak water.  Een sous vide apparaat is niet echt duur, maar het neemt veel plaats in, en ik wilde het toch eerst eens uitproberen.

Hence, een pid regelaar gekocht, en aangesloten op de waterkoker.

Blijkt: het werkt! Hoera!

Tenminste, de optelling.  Want de eerste kotelet (twee uur onder water op 62 graden) smaakte naar... een gekookte kotelet.  

Wat dan weer niet verbazend is, volgens enkele criticasters die langs de zijlijn fronsend stonden toe te kijken.  Waarnaar zou een gekookt stuk vlees anders smaken?

Misschien eens op een friteuze aansluiten.

(en die tegeltjes tegen die muur plakken)

Vallen

Er zijn twee soorten mensen.

Aan de ene kant heb je diegenen die altijd denken dat ze het beter weten, en aan de andere kant heb je hen die het ook effectief beter weten.

Door een genetische samenloop van omstandigheden behoren wij tot de tweede categorie.  Eenieder die mijn vader en zijn broers kent, zal dat meteen beamen.

Als je dan kinderen neemt, dan krijgen die daar soms ook last van, en wat blijkt: hun vriendjes ook.

Dat gaat dan als volgt:

R. klimt op een muurtje waarop niet geklommen mag worden.
SR: "Kom daar eens af, het is gevaarlijk. Je kan er af vallen."
R. "Je kan toch van *alles* afvallen?"
Vriendje: "Niet waar, niet van alles."
R. "O neen? Noem dan eens iets."
Vriendje: "Van de grond, daar kan je niet van afvallen."
R. "Jawel! Kijk maar." (valt theatraal van een tegeltje)
Vriendje: "Wacht, maar ik kan van nog iets lagers afvallen!" (van een graspol)
...

Waarop een scene zich ontspint met allemaal kinderen die opzichtig op het voetpad neerstorten.

Een passerende buur kijkt met een blik die ergens tussen geamuseerd en verontrust zit.

Meelezers

Lastig, kinderen die groot worden.  Die beginnen dan mee te lezen op het internet.

Hoe kan je dan een blogje onderhouden dat over hun streken gaat?

Olijke gekkies

Viel me vandaag op, u had het allicht al langer door.

Als ik geld overschrijf naar paypal, dan staat dat na een halve seconde al op het account te blinken.
Als ik geld overschrijf naar uw bankrekeningnummer, dan duurt dat vast een werkdag of twee-drie, eer dat het geld toekomt.  Want dat interbankair verkeer, dat kost tijd meneer! Dat gaat niet zomaar vanzelf.

Vrolijke gekkies toch, die banken.