Zwarte zondag

Ik zat gisterenavond, met velen onder u, CNN te kijken.  Het aanwezige panel kon zich niet inbeelden dat er zoiets als een "hidden voter" zou bestaan, iemand die in opiniepeilingen niet opgespoord kan worden.

Blijkbaar hebben ze in Amerika dus écht nog geen zwarte zondag gekend, dacht ik toen bij mezelf.  Om het even welke Belg had daar het verhaal van 24/11/91 kunnen doen, toen het Vlaams Blok van 2 naar 12 zetels sprong.

Al had die Belg het niet "Black Sunday" mogen noemen, want dat ligt er gevoeliger dan hier.

Blijkt dus dat ook in Amerika de mensen, indien ze moeten kiezen tussen een vrouw en een sexistische, racistische, extreemrechtse brulboei, dat ze dan vinden dat de laatste het minst erge van de twee is.

Uiteraard heeft het geholpen dat de journalistiek zo dicht in de richting van entertainment is opgeschoven dat een reality-tv-ster president kan worden.  Uiteindelijk is het ook al wel eens een filmster gelukt.

Het is vooral angstig uitkijken naar het rapaille dat zich in zijn kielzog zal nestelen in de zeteltjes van dat witte huis. Sean Hannity, Newt Gingrich, Rudi Giuliani, en al diegenen die we niet eens kennen.