Index. Sprong.

Ik beken. Tot gisteren was ik een voorstander van de index-sprong.

Ik dacht immers dat een index-sprong ging over het overslagen van een indexaanpassing. Dat zou immers gelden als een soort van devaluatie-binnen-de-eurozone: alle werkuren, goederen en diensten in België worden relatief gezien 2% goedkoper.   Import wordt duurder, export goedkoper.  Zoals toen met Wilfried Martens.

Iedereen wordt bij een index-sprong zonder enige administratieve overhead gelijk behandeld.  Mensen met véél geld verliezen meer dan mensen met minder geld. Mensen met schulden zijn beter af, investeerders krijgen 2% korting op hun risico.

Een indexsprong heeft ook een sociale correctie in zich: mensen zonder eigen huis verdienen 2% minder, maar zien hun huishuur ook niet met 2% verhogen.  Ook dokters- notaris- en tandartskosten zijn geïndexeerd en maken mee de sprong.

Dacht ik.

Blijkt dat de interpretatie van de indexsprong voor de we-bedoelden-met-middenklasse-eigenlijk-dat-wat-jullie-als-bovenklasse-zien-regering is: een lineaire loonsverlaging voor loontrekkenden.
Dokters, verhuurlingen et al. staan uit de wind.

De vakbonden, wiens verzet ik achterhaald en onbuigzaam vond, blijken dan toch gelijk te hebben?