Faster! Faster!

Tedikke.

Om een en ander wat op te vrolijken, heb ik een tellertje geprogrammeerd waarmee ik kan bijhouden hoeveel emails ik al beantwoord heb. Gamification is my thing!

Probleem is dat ik dezer dagen niet van die berichtjes krijg, zoals een niet-nader-genoemde-twaalfjarige-dochter op mijn gsm stuurt en laat toekomen ("wtsup?" "nks" "njy?" "ok"...). Ze kosten wat meer verwerkingstijd.

Blijkt dat ik  op volle snelheid ongeveer 20 mails per uur kan verwerken.  Op een volledige werkdag kan ik dus niet meer dan 160 mails processen, en dan nog.

Per week heb ik niet veel meer tijd dan dat om aan email te spenderen.

Enige oplossing: sommige mails in de box laten zitten en er van uitgaan dat ze vaak zichzelf oplossen.  Ondertussen jezelf vervloeken wegens chronisch te kort schieten.

[Hoewel dit klinkt als zeurderig zelfmedelijden, het is het niet:  het geldt niet enkel voor mij, maar voor al mijn collega's. En anders had ik maar een andere job moeten kiezen.

Het is wel een systemisch probleem dat door de Vlaamse overheid elk jaar met 1% wordt vergroot: bij elke index-sprong krijgt het onderwijs maar de helft in verhoging van de enveloppe. Beeld je maar eens in dat je gezinsinkomen elk jaar met 1% vermindert. De eerste jaren doet dat geen, pijn, maar na een jaar of twintig...

Eén van mijn collega's zegt luidop: "ik beantwoord nooit een vraag van de eerste keer; als het echt belangrijk is, dan sturen ze wel een reminder". Dat vind ik er dan weer stevig over.]

Gelukkig zijn er nog de avonden.