55 woorden

Het mijne was niet goed genoeg.  Zelfs niet om op de site te komen.

In Joos op Radio 1 liep een wedstrijd om het mooiste verhaal te vertellen in 55 woorden. Heel veel opties zijn er dan niet.

Sommige mensen schrijven een verhaal over het schrijven van het verhaal zelf (zoals dat van JP Van Bendeghem), maar dat vind ik wat gemakkelijk.
Andere mogelijkheid is om op de poëtische toer te gaan (zoals Tante Annie), maar ik ben een afschuwelijk dichter. En een gedicht is niet altijd een verhaal - flauw excuus, ik weet het.
En dan is er de magisch-realistische move (zoals van Saskia De Coster), maar als je dat slecht doet dan ligt er een soort Instagram-filter effect op de loer: het ziet er kunstig uit, maar is eigenlijk brol. For the record: dat vond ik niet van Saskia De Coster haar verhaal. De winnares had haar stukje ook zo geschreven.

Niemand dprobeerde het in minder woorden, bijvoorbeeld zoals Hans Andreus met 33 stuks.

Dus maakte ik tegen de deadline een echt verhaal, net zoals Herman Brusselmans een echte Brusselmans-roman in 55 woorden fikste.

Maar het was dus niet goed genoeg.

Natuurlijk wist ik dat op voorhand, ik ben geen schrijver, en daar ging het verhaal dan ook over - geen kat die zou zich interesseren in mijn literatiteratuur.

Uiteraard zat ik stiekum toch een beetje te hopen dat ze net daardoor gecharmeerd zouden worden. Tevergeefs. Zelfs voor de bloemlezing niet goed genoeg .

Soit, u kan niet meer ontsnappen vooraleer u mijn misdaadroman heeft gelezen.

De boekendief 

Steeds harder omklemden zijn handen het boek. 

"Daar, agent", zei ze, "tussen de kookboeken."
"Al de vijfde keer, maar nu heb ik hem op heterdaad." 

"Hoe bent u zo zeker?" 

"Er zijn vijf boeken van de stapel verdwenen, maar niet één verkocht." 

"En u bent?", de agent likte zijn potlood. 

"Ridder, Sponzen." Witgetrokken knokels.
"Schrijver."

Ik weet het. Schoenmakers en leesten. Zwijg al maar.

.