Topvoetballer wil doorgespoelde baby adopteren

Een beetje context bij enkel een krantentitel zou af en toe toch wel verhelderend werken.

Mijn euro viel toch niet meteen.

Waterkers en automatische vertaling

In een reactie op het verhaal van de waterkers en de wifi, schreef een Noorse journalist een analyse van het "onderzoek".

De automatische vertaling gaat de schattige toer op:

  een artikel over een Deense school meisjes die een aanslag op de effecten van elektromagnetische straling...

 Een vriendelijke Nederlander vat het allemaal nog eens samen.

En dan kan het nog altijd erger.

Vivian Maier

Kijk, dat is nu het internet.

Gaat het fantastische verhaal van Vivian Maier rond, dan wordt het genieten meteen onderbroken door de gedachte "Zou het verhaal écht echt zijn?".

Een mens kan niet meer voluit genieten van de verwondering. Terwijl het zo romantisch is!

[Ze was een vrouw die een tijd lang in Chicago als nanny werkte, en ondertussen als hobby aan straatfotografie deed. Veel van haar filmpjes liet ze onontwikkeld en werden na haar dood geveild. Een fotograaf uit haar straat kocht ze op een veiling - een 100000 tal foto's. Bij het ontwikkelen ontdekte hij dat ze een enorm getalenteerde fotografe moet geweest zijn. Zeker zelf eens naar surfen.]

Feminisme (bis)

"Ik weet wel dat je die post over de vrouwen-aan-de-top ironisch bedoelde, maar ik wil er toch iets op zeggen."

Je hebt een punt, zei ze, maar dat neemt niet weg dat vrouwen ondervertegenwoordigd zijn in topposities. Dus is het misschien een goed idee om de redenering eens om te draaien.  Want hoe je het ook draait of keert, jouw zachte mannen hebben honderden jaren de tijd gehad om de strijd aan te gaan, maar zijn er niet in geslaagd.  En dat is toch ook niet de schuld van de vrouwen?

 Daarom, ging ze verder, vind ik  quota voor vrouwen (en eventueel andere relevante ondervertegenwoordigde groepen, bedenkt de Ridder zich dan) aan de top wél een goed idee. Vandaag eindigen vrouwen heel vaak in de rol van ondersteunende side-kick.   Vice-rector, onderdirecteur, directiesecretaresse: op zich zijn dat posten met veel concrete macht, maar in de beslissingsketen toch net de voorlaatste schakel.  Quota kunnen de meer introverte vice-dinges helpen om de laatste stap te zetten.

Net zoals het versoepelen van een hoofddoekenverbod aan de ene kant verzet oproept omdat we denken dat het de dominante (we vrezen: meer fundamentalistische) vrouwen in een organisatie omhoog stuwt.  Maar aan de andere kant kan het kansen geven aan die vrouwen die niet de vrijheid/moed/ruggengraat hebben om tegen de sociale druk in te gaan.  Een ander type zachte vrouwen dat we liever maatschappelijk actiever willen zien, het mechanisme is gelijkaardig.

En ja, besloot ze, vrouwen vergaderen veel efficiënter. Live with it.

Feminisme

Nu is het genoeg!

Het is NIET de fout van de mannen.

Allemaal oren goed open, ik zeg het nog een laatste keer: het is niet mijn fout.

Wat?

Wel: telkens als er aan een koffietafel vastgesteld wordt dat een Vrouw die de Top bereikt alweer een "harde tante" blijkt te zijn, dan wordt het excuus snel bovengehaald. "Ja, maar om als vrouw de top te bereiken, moet je meer man zijn dan de mannen zelf, straffer en brutaler. Dat is de reden". De denigrerende term "manwijf", u kent hem wel.

B*llsh*t.  Ook de mannen aan de top zijn geen representatieve mannen. Anders stond ik daar wel. Dus waarom zouden vrouwen het excuus nodig hebben dat die vrouwen aan de top ook niet representatief zijn?

Daarom, als jullie willen stellen dat eenieder die aan de top wilt geraken, man-vrouw-golden-retriever, enigszins karaktergestoord moet zijn, dan wil ik mee uw koffie drinken.

Maar het moet nu gedaan zijn om via een sluwe redenering (of hoort hier het zinsdeel "typisch vrouwelijke redenering"? Hah!) alle slechte kanten van de vrouw op de mannen te schuiven.

Vanaf nu neem ik dat persoonlijk.

Dedju toch.

[update: spontane opmerking van een collega: "Ja, maar ze vergaderen wel efficiënter."]

[update bis - heeft er niks mee te maken
]

Trailers en liedjes

Eigenlijk is het internet niet zo gigantisch veel veranderd, op 10 jaar tijd.
We lachen nog altijd graag met onszelf.

Star Trekkin' across the universe,
On the Starship Enterprise under Captain Kirk.
Star Trekkin' across the universe,
Only going forward 'cause we can't find reverse.

Opgelost!

U bent het al lang vergeten, maar ik heb voor mezelf intussen  het mysterie opgelost.

Dat van dat handenwrijven.

Het is inderdaad vooral nadat ik de hond heb geaaid, dat door stevig wrijven er een geur van verbrand (haar) aangewaaid komt. Met vers gewassen handen werkt het veel minder.

Als u geen hond heeft, ga eens door het bolleke van uw bolleke. Misschien dat dat ook werkt.

Toch saai, een wereld met alweer een mysterie minder.

Innovatief!

Vorig jaar had ik mij, in een bos van problemen, voorgenomen om het woord "probleem" niet meer te gebruiken in een professionele context.  Dus begon ik op alle mogelijke vergaderingen enthousiast, al hadden de mensen meestal de ironie redelijk hard door, te spreken over "uitdagingen".

Zit ik vandaag op een vergadering waar iemand de term "bilaterale discussie(punten)" gebruikte om het woord te vermijden.

Geniaal.

Instant copy.

Amoras

Sinds enkele dagen geven ze in De Standaard een preview van Amoras, 2047 (het echte "Eiland Amoras" dateert blijkbaar van 1947, vandaar), een verhaal dat zich ook voor Suske en Wiske in een verdere toekomst afspeelt. Ze zijn intussen zelf een jaar of 8 ouder geworden.

Het ziet er eigenlijk wel goed uit. De tekenstijl is heel dynamisch (Charel Cambré), het verhaal wordt afwachten (al spat er precies wel wat bloed in het rond af en toe).

Lambik is een werkloze die nog steeds (maar wel geactualiseerde) populistische praat uitslaat, Jerom een soort dokwerker. Suske is een tiener die over zijn brommertje hangt en Wiske...

Wiske.Wiske heeft! Dinges!

Awel, je weet wel.

Toch wel even schrikken. Ook schrikken dat dat mag, van de erven Vandersteen.

Tante Sidonia niet natuurlijk, die kon zich achter een lantaarnpaal verbergen, dus nergens nooit niks gehad.

Als klein kereltje heb ik nooit gedroomd van Wiske als meisje. Ik vond het maar een aanstellerige zeurkous.

Maar nu we allebei de 100 naderen...

Psshht klok klok klok

Grrrr.

Waarom moet reclame voor drank precies altijd, maar dan ook altijd, eindigen met dat vreselijke gulzige klokkende geluid van een glas dat ingegoten wordt?

Het is vast een afwijking, maar ik kan daar dus echt niet tegen.

Net zoals tegen dat luide gloeck-gloeck-gloeck van iemand die zijn glas in een keer binnenslokt.

Nu ik er over nadenk, het is zeker een afwijking.

Klinkt logisch

(Oh. En ook nog. School is geen opvang. Punt.)

Roep luid: "Uiteraard!"

Kijk vervolgens in uw hart en in dat van de mensen die je tegenkomt.  Ik vrees dat je daar ongemakkelijk veel mensen tegenkomt die er een 'maar' hebben zitten. 

Keihipmodern

Primeur, toch in ons gezin: kind krijgt een Doodle doorgestuurd van een vriendinnetje die haar verjaardagsfeestje wenst te organiseren.

Efficiënt en helemaal de ouders al voorbij in modernigheid.

Volgende stap is een Twitrthdayparty ofzoiets.

Ai

In het verlengde van een hele leuke tv serie waarin een vader voorkomt die altijd weddenschappen afsluit met zijn kroost (om dan vals te spelen, maar natuurlijk op het einde het deksel op de neus krijgt), heb ik gisteren met kind J. gewed voor "een grote zak met geld".

We hebben beide onderdelen van de prijs nog wel liggen. Maar toen bedacht ik dat het het soort mop is waar die kleine kerel vermoedelijk niet mee zal kunnen lachen.

Anderzijds: hij geloofde niet dat ik het meende. Gelukkig.

Het perfecte liefje?

Voor iedereen die vergeten was waarom we het internet weer hadden uitgevonden. O ja, ook om alle info van de wereld via onze telefoon te kunnen raadplegen.

Kleuren

De meneer beweert dat het waar is, en het lijkt wel een beetje op waar.

En als niet waar, dan toch schoon:

[link]