Slurf (1)

Hoe is het nog met de slurf?

Al sinds een paar weken slaap ik met een CPAP machine naast mijn bed. Dat zet via een darm lucht in overdruk op mijn neus, zodat ik niet stop met ademen.

Na redelijk lang redelijk oververmoeid te zijn, stuurde de sponzen wederhelft mij dan toch eens naar de slaapkliniek. Kwestie van wegens omdat ze 's nachts regelmatig lag te tellen tot ik weer begon met ademen. En dat slaapapneu nogal slecht is voor uw hart, in de levensverkortende betekenis van dat woord. Het is namelijk een beetje zoals met bedplassen: je doet het niet omdat je lichaam je tijdig wakker maakt.  Zelf merk je er niks van omdat (in tegenstelling tot dat plassen) het voldoende is om net-niet-wakker te zijn.  Maar je hart gaat telkens door het zuurstofgebrek efkes in overdrive en zelf geraak je niet in diepe slaap, of in droom-slaap. Eigenlijk lig je half buiten westen wat uit te rusten.

Ik ging er met een klein hartje op onderzoek, want ergens geloofde ik het niet. Als moe zijn zo lang een onderdeel van je persoon is, dan wordt het een stuk van je persoonlijkheid. En zijn het niet de slecht-slapende-kinderen die een mens uitputten? En is apneu niks voor mensen die te dik zijn?

Enfin, om een lang verhaal redelijk lang te houden: ik werd de laatste 15 jaar (?) een keer of 32 wakker, per uur, en dat schijnt toch enigszins suboptimaal. Om het te kunnen inschatten: vanaf 20 keer beschouwt men het als een medisch probleem, vanaf 30 krijg je zo een CPAP compressor naast je bed, vanaf 40 mag je niet meer met de auto rijden.

En hoe is het dan met die slurf?

Het is nog even wennen; het is spijtig genoeg te vroeg om al een definitief oordeel te kunnen vellen.  Werken doet het zeker, maar er zijn wat neveneffecten die ik nog niet onder controle heb.

Geduld, zegt men.