Primeur (bis)

Voor het eerst, tegengekomen op de jobinfobeurs.

Een meneer die zei: "Wij moeten ons product in Europa produceren, want de marges zijn zo klein dat het transport anders te duur is."

Laat maar stijgen die dieselprijzen!

Primeur

Het is examen-inkijk-tijd.

Vaak mensen die niet verwacht hadden om gebuisd te zijn, regelmatig iemand die hoopt te onderhandelen (quod non).

Vandaag in primeur: iemand die er door was, en wou weten hoe hij zichzelf kon verbeteren.

Het bestaat.

Foon

Zij: "Paps, hoe oud was jij toen je je eerste zo draagbare telefoon-GSM-dinges kreeg?"
[een vraag verbergt soms een andere, en niet eens zo subtiel]
SR: "Dat bestond toen nog niet."
Zij: "Hoezo, bestonden er toen enkel ondraagbare telefoons?"
SR: "Yep, maar toen noemden we dat zo niet."
Zij: "Ondraaglijke telefoons?"

Mee

Soms heb ik toch het gevoel om niet helemaal meer "mee" te zijn.

Zo zie ik nu net dat er 8 (acht) singeltjes van "The Voice van Vlaanderen" in de Ultratop staan.

En ik zou eigenlijk geen enkele deelnemer kunnen opnoemen, of herkennen.

Dus probeerde ik net eens te kijken op de televisie, maar het was juist efkes reclame.

Tijdparadox

Dochterlief had een plan om beroemd te worden: een teletijdmachine uitvinden, er in stappen en bv in 1887 de computer gaan uitvinden. Of iets anders.

Waarop ik het uiteraard niet kon laten om te vragen wat er zou gebeuren als iemand haar tijdmachine zou gebruiken om vervolgens (enfin, voorvolgens) haar dood te schieten nog voor ze de machine had uitgevonden.

De klassieke tijd-machine-paradox.

Ze vond het maar saai en de-lol-uit-het-idee-halend.

--

Maar toen kwam ik op een inzicht zo diep als de zee: de tijd-machine-paradox bestaat niet omdat hij bestaat! Want zodra de tijdmachine uitgevonden wordt, ontstaan er duizenden jaren waarin er maar één persoon moet geboren worden die terugreist in de tijd om de uitvinder van de tijdmachine dood te schieten. Wat statistisch gezien de kans quasi nul maakt dat die machine ooit uitgevonden wordt, want er zal altijd wel iemand een reden krijgen om tijdreizen onuitvindbaar te maken. In deze tak van de geschiedenisboom toch.

Feesboek

Ik beeld me in dat de jeugd van tegenwoordig, op mail en op facebook enzo, communiceert zonder hoofdletters en zonder interpunctie.

Maar af en toe kan de communicatie van facebook zelf toch een goedgeplaatste komma gebruiken?

"Wij ontduiken belastingen niet in Nederland"

Als zij dat zeggen, dan is dat zeker waar. Want dingen achter houden, of verborgen, dat strookt niet met de filosofie van dat bedrijf. En toch, die komma, het zou helpen.

Flirten

Af en toe heeft en mens nog eens een twilight zone ervaring.

Bevond ik me in de bibliotheek aan de balie waar je tickets kan kopen voor het cultureel centrum.

Ik vraag twee kaartjes voor volgende woensdag, waarop de ticketteer zich van achter de computer draait, me recht in de ogen kijkt en op zelfzekere, volstrekt mededelende toon zegt: "Een man als ik ontmoet je niet elke dag."

Waarna mijn brein dertig seconden stupéfait blokkeert, en de ticketdinges rustig toevoegt "Ja, toch?".

En dan pas valt me te binnen, dat dat de titel is van het programma waar vrouw en zoon gezellig samen naar gaan kijken.

Hopelijk kan die kleine zolang wakker blijven.

Steek

Geen mes dat scherper in een hart draait dan dat van een Flink Kind.

Dat gaat zo.

Op controle bij de tandarts zegt de vriendelijke dokter: alles goed met die tanden, T., maar die tut 's nachts, daar moet je mee stoppen. T. is al vijfplus, maar zit met vierplussen in de klas. Daardoor vonden wij dat niet erg, een jaartje langer tutten. En het is een kind dat nog in een te klein bed slaapt, omwille van de gezelligheid van het nest. Die tut hoort daar bij.

Maar de dokter zegt kordaat: nope.

's Avonds stapt hij zonder meer en zonder tut flink naar boven, want de dokter zegt nee.

Als ik laat nog even ga piepen, ligt hij nog wakker. Met gebalde vuisten omklemt hij zijn konijn. Hij verbijt zijn tranen: "Ik kan niet slapen, papa, het is zo moeilijk!"

Krak. Zijn kamer liggen vol oude tutten die hij achter onze rug zou kunnen nemen.

Krak.

Ik kan me inbeelden om, God verhoede, met een kind naar chemotherapie te moeten gaan. Maar als het zich dan flink zou houden, ik weet niet of ik dàt zou kunnen verdragen.

Boudewijn

Hoewel dochterlief nog steeds het Volendamse pad bewandelt (en daar zelfs af en toe all the way durft gaan), valt zoon J. toch net iets meer op het melancholische genre. Kleinkunst ook, en dan doet de paps al eens een poging tot indoctrinatie. Met, zelf genetisch belast, een regelmatig rondje Boudewijn De Groot bijvoorbeeld.

Zij vindt dat uiteraard hélemaal niets, want als het niet vrolijk is, dan is het geen muziek.

Al van in hun baby zijn zat dat er al in. De baby J. kreeg je in slaap met een dansje op Cat Stevens, terwijl de baby M. wekenlang enkel wilde slapen op dat Ketchup liedje of de disco dinges van Clouseau.

Ze vindt dat zo helemaal niets dat ze het hier tot een soort gezegde heeft gepromoveerd. Als er iets op de radio speelt wat haar niet aanstaat:
M. -"Is dat weer die Boudewijn De Groot van jou?"
SR. -"Neen, dat is De Mens."

M. -"Is dat weer die Boudewijn De Groot van jou?"
SR. -"Neen, dat is Coldplay."

M. -"Is dat weer die Boudewijn De Groot van jou?"
SR. -"Neen, dat is Adele."
Of wat spelen ze al niet tegenwoordig.

Maar uiteindelijk kiest J. dan toch voor een rondje Guido Belcanto.
De duistere kant van het Leven, onweerstaanbaar.

O ja, gelukkige verjaardag.

Vakbond

Ik ben voor de vakbond. In mijn ogen is het nu niet het moment om kind en badwater tegelijk weg te gooien en te zeggen dat stakingen schandelijk zijn, gewoon omdat ik er nu meer last dan lust van heb.

Maar u voelt een maar aankomen.

Maar wat ik wel gek vind, is hoeveel macht sommige vakbonden hebben, tegenover andere.

Bijvoorbeeld, de vakbonden van de NMBS slagen er in om (al?) het rijdend personeel toch in een statuut te houden dat op 55 op prepensioen kan. Ook de politievakbonden krijgen een uitzondering op 58, ook voor de agenten achter bureau's. Terwijl ik geen enkele reden zie om brandweermannen niet hetzelfde te bieden als agenten (in twee richtingen trouwens, men moet voor mij brandweermannen niet op 58 laten stoppen, maar zet de pensioenleeftijd van de politie dan op die van de brandweer). En onze vrienden de militairen hebben het dan weer zo zwaar dat ze op 52 al mogen stoppen.

Dat lijkt zo arbitrair.

Dat het er intussen bovenarms op zit tussen ABVV en ACV had u ook al door. Op tamelijk lepe wijze is het ABVV er de laatste jaren in geslaagd om vliegen van het ACV af te vangen. Zo engageerde ACV zich bij het laatste Interprofessioneel Akkoord om het bekomen compromis te verdedigen bij hun achterban, nooit populair. Het ABVV wachtte vrolijk totdat die achterban het met lange tanden het had goedgekeurd, om het dan zelf keihard af te laten schieten... goed wetende dat de wetgever voorziet dat zulk akkoord automatisch wordt uitgevoerd indien een van de grote vakbonden het goedkeurt.

En dat die ruzie verhoudingsgewijze ruim uit de pers blijft, dat zegt veel over de indirecte macht van die bonden.

De rel rond Rudy De Leeuw zou volgens mij wel eens in dezelfde hoek te plaatsen zijn.

[voor wie niet kan volgen: hij heeft met zijn familie een vennootschap die profiteert van de notionele intrestaftrek, een aftrek die het ABVV verkettert als belastingsontwijking/fiscale cadeaus; zijn reactie op dat bericht komt niet veel verder dan "ik heb die notionele intrestaftrek niet gebruikt, het was mijn boekhouder"]

Maar ook daar blijft de berichtgeving in de media heel wat beperkter dan men zou verwachten? Ik zie het bv. niet in het VRT journaal van 13h00 opduiken, wel bij de VTM. Vanavond zal het er vermoedelijk wel in zitten.

[update: het was in de zevende dag, met zorg en zonder populisme gedaan]

Boortmeerbeek

Toen vanochtend de trein halt hield in Boortmeerbeek, en ik mijmerend door het raam naar buiten tuurde, zag ik het. Het was licht.

De donkere dagen zijn over. De winter is voorbij!

Dialoog van de dag

Baby, nu ja, van een jaar of 2.5, zit in zijn stoel Smarties te knabbelen.

Rokketokketok, er valt eentje op de grond.

Baby kijkt vragend over het randje naar de vloer en dan naar zijn moeder.

Sponzen Moeder: "Laat dat maar liggen voor Flip, voor ééntje ga ik me toch niet bukken hoor."

Baby kijkt vragend over het randje naar de vloer en dan naar zijn moeder.

Rokketokketok. Er valt er nog ene op de grond.


Zo jong en al een puber.