Nog meer blote mannen

Dialoog van de dag.

We zitten op een veertigsteverjaardagsfeestje van een vriend, tussen allemaal mensen die we niet echt kennen, paella te stouwen.

Komt een kerel met een baardje naast mij zitten, een beetje te laat.

SR: -"Hallo. Hoe kent u eigenlijk het feestvarken?"
Baard: -"Ik? Ik ben zijn nieuw lief."
SR: -"Oei, sorry. We wisten het niet."
Baard: -"Niet erg. We hebben een soort knipperlichtrelatie. Ik weet niet of we zelf altijd kunnen volgen."
[stilte en geluid van het vermalen van gele rijst]

SR: -"En, hoe heb je J. eigenlijk leren kennen?"
Baard (trekt één wenkbrauw op en glimlacht met de blik van iemand die zijn weg goed kent op het internet en in duistere plaatsen): -"Wil je dat echt, écht weten?"
[iets langere stilte, een mossel wordt aan de kant van een bord geschoven]

Baard: -"Hij was gevallen met de fiets, en ik heb hem recht geholpen. Van het een kwam het ander."
SR (opgelucht dat hij niet moet vragen wat een darkroom is) -"Waaw! Romantisch!"
Baard: (zelfde wenkbrauw, zelfde blik) -"Niet echt. Maar het is het verhaal dat we aan onze ouders vertellen."

Een erg fijne avond, is het nog geworden. Maar het riddertje voelt zich soms toch wat groen achter de oren.