In the night garden

Ontdekt op vakantie: er bestaat na tien jaar een vervolg op de Teletubbies (1996, zegt wikipedia).  Voor wie die laatste niet kent, dat zijn een bende illegale aliens die in een natuurgebied wonen. En daar allerlei kleurrijke avonturen meemaken die nogal sterk lijken op de belevingswereld van een peuter. Als volwassene word je er stekezot en compleet krankjorum van, maar de doelgroep is mateloos geboeid. Zet je als volwassene de peuterbril op - niet iedereen kan dat - dan slaat zelfs dat over.

Het "vervolg" lijkt van op een afstand iets gelijkaardigs: een groep illegale aliens in een groenzone. Stekezot. Gefascineerd.

In the night garden., heet het.

Maar zoals met de meeste van die programma's van Ragdoll, there is more than meets the eye. Het zit zeer goed in mekaar en er zitten meer dingen in om te leren.  De absurde humor van de Teleltubbies - enkel Britten kunnen zoiets maken - is wat afgezwakt, onder meer omdat er ingewikkelder met beelden gemanipuleerd wordt (vooral "groot" en "klein" blijken relatieve begrippen te zijn, een beetje zoals een kind dat een barbiepop in een matchboxke kan laten instappen, gebeurt het daar ook).

Wij kijken er ondertussen in het Engels naar op DVD, want dat internet, dat is iets ongelooflijks. Daar tik je een naam in van een figuurtje dat je op de Spaanse televisie zag en drie dagen later zit er een doosje met twintig afleveringen in je bus.  Voor minder geld dan een autorit naar Sint-Katelijne-Waver en terug.

Ontroerend begintunetje, vinden de kerels hier. Stof in de ogen en al.