Wasilewski

Ik heb daar een mening over.

Anno 2009 is het zo dat mensen bij alles wat er gebeurt een verantwoordelijke willen aanwijzen - tot voorspoed van de verzekeringsmaatschappijen, overigens - liever dan het concept "ongeluk" te aanvaarden. Aan de andere kant van de medaille willen we zelf nooit meer die verantwoordelijke zijn - het is altijd iemand anders.

Bijvoorbeeld Steven Dufour na de feiten: "Ik zeg alleen maar dat daarvoor twee fouten op mij werden gemaakt. Als die gefloten werden, dàn was het iets helemaal anders!"

Dat zie je bij ongevallen (vluchtmisdrijf), bij studenten die spieken en een zeldzame keer gepakt worden, bij (kinder)ruzies.

De dubbele beenbreuk van Wasilewski was géén ongeluk. Hij staat bekend als een harde verdediger die stevige overtredingen durft te maken. Het was overduidelijk de bedoeling van Witsel om hem een stevige trap op de enkel te geven, van Standard om die Pool tijdens de match eens stevig te pakken. Een klassieke 'vuile' overtreding. Het slechte imago van Wasidinges is dus helemaal geen verontschuldiging, maar net een verzwaring van feiten: de intentie wordt er duidelijker door. Helaas kwamen de studs te hoog op het been terecht. Dus toch een ongeluk.

Het is een beetje zoals dronken achter het stuur kruipen: je hebt ook niet de intentie om iemand van de straat te rijden, maar je behoort te weten dat het mogelijk is.

De vraag die dan volgt is lastig: ben je enkel verantwoordelijk voor de intenties van je daden, of voor de gevolgen ervan? Ik zou heel graag hebben dat het het eerste was, maar ik vrees eigenlijk voor het laatste. Zelfs in de 21ste eeuw, nu het opnemen van de eigen verantwoordelijkheid zowat het moeilijkste blijkt te zijn dat er bestaat.

Soms rijd ik sneller dan toegelaten met de auto. Hopelijk overkomt het mij nooit.

Bij deze is het bewezen: ik word een oude zaag.