Sponzen Ridder

dit is steeds meer een blog, dan wel een homepage

maandag, augustus 31, 2009

Cadeautjestijd

Geef uw geliefde in deze tijd van Mexicaanse griep eens een pluchen microbenknuffel cadeau.
Bijvoorbeeld een Gonorrhea knuffeltje.

En zeggen dat ik het niet eens foutloos kan schrijven.


Empathie

Het is niet omdat ik een milde Anderlecht supporter ben, maar meer in het algemeen kan ik écht niet naar foto's als deze kijken.

Ieder zijn afwijking.

[update: hoewel dit *ook* pijn aan de ogen doet, kan ik er wel aan]


vrijdag, augustus 28, 2009

Woord van de dag

Na heel wat emotie - nieuwe broers enzo - hoor ik de ene tegen de andere vragen:
-"He, wat is dat."
-"Traantjeswater."


Dat is van het niveau als toen J. meende dat er nog een haartje pluis in mijn konijnsla zat.


woensdag, augustus 26, 2009

Vraag van de dag

Een mail: "hoe noem je dat eigenlijk? Een zwerm kinderen? Een kudde? Een roedel?"

Een *meute*, denk ik.


dinsdag, augustus 25, 2009

Krantenkop

Van bij het Laatste Nieuws, twee keer hetzelfde bericht op één dag: de ene formulering klinkt toch een stuk aggresiever en spectaculairder dan de andere?


Vermoeidheid

Kan men stellen dat men vermoeid is, indien men het woord "witlooftijd" leest op een wiskunde examenkopij?


Gras

Wisten jullie al dat het *altijd* groener is aan de overkant?
Gras
[]


maandag, augustus 24, 2009

Opgelost

Lang heb ik me afgevraagd hoe kinderen het probleem oplossen dat mogelijks ontstaat op het ogenblik dat ze beseffen dat het vlees dat ze eten van dieren komt. Kip, konijn, koe: het ligt in hun bed, het ligt in hun bord.

Tijdens de speelstraat lichtte Jessie een tip van de sluier: een conceptuele transitie.

Ze gaf het voorbeeld met kip: "Weet je hoe ze kip maken? Wel. Eerst nemen ze een kip. Dan doen ze die dood. En dan maken ze daar een kip van."


Hoera!

Hoezee voor Drs. P.


Antibiotica

Sinds de vorige eeuw gaan wij ervan uit dat we in een geciviliseerde wereld leven. Dat houdt in dat we geen (grote) oorlogen meer nodig hebben om onze eigen problemen op te lossen, dat we eten kunnen kopen waarvoor we zelf niet moeten wroeten, dat de energie die we gebruiken onzichtbaar onze huizen en auto's binnenstroomt (ooit al eens een tankwagen in de buurt van de luchthaven van Zaventem gezien? ooit al eens een benzinetank van een auto gezien? hoe lang is het geleden dat je nog eens een glas diesel hebt zien klotsen?) en vooral: dat we niet meer doodgaan aan gewone ziektes zoals griep of ontstekingen.

Voor dat laatste hebben we veel geld over, kijk maar welke inspanning men levert tegen de (imaginaire?) Mexicaanse griep, in verhouding tot bijvoorbeeld de honderden doden die elk jaar door de warmte worden gemaakt.

We vergeten dat dat niet evident is: ziek - dokter - pilletje - genezen. De eerste keer overviel mij dat besef toen we in Spanje waren en onze baby een onstoken keel kreeg. Daarna bronchitis. Daarna Antibiotica. Daarna longontsteking.

Antibiotica die niet werkt, dat was serieus schrikken. Want dat is tamelijk fundamenteel (jaja, tegen griep helpt het niet, want dat is een virus): het pilletje werkt toch altijd?!

Het verhaal is goed afgelopen; er bestaan in de antibiotica wereld blijkbaar een familie of drie en het beestje was slechts resistent tegen één van de drie. Maar toch, uw kind de eerste stap zien zetten op een heel klein trapje... dat is niet zo héél ver verwijderd van een ontsteking die niet meer geneest. In mijn donkerste gedachten zie ik tegen het einde van deze eeuw terug mensen sterven van kleine ziekten, waartegen enkel designerantibiotica werken die enkel betaald zullen kunnen worden door het rijkere kwart van ons land.

Vlaanderens bekendste blogger kan van iets gelijkaardigs meespreken: van dit naar dit, woorden zijn te beperkt om uit te drukken hoe hard je dat niet wilt meemaken (wel de goede afloop).

Zodra je kinderen koopt, word je kwetsbaar. Het slaat een gat in je hart, dat moeilijk te verklaren is. Daarvoor heeft men kunst uitgevonden.

Eigenlijk moet je wel gek zijn om kinderen te kopen.


zaterdag, augustus 22, 2009

Dialoog van de dag

J. (vijf), doorbreekt na een uur plots met overtuiging het stilzwijgen: 'Daar liggen zeker kussens onder. Of bedden.'


(in Lord of the Rings bestormen duizenden Uruk-hai en Orks de vesting van Helms Deep en worden daarbij in de gietende regen met honderden van de kantelen in de diepte gestort)


vrijdag, augustus 21, 2009

Bovenkant

Soms vraagt een mens zich af of zo een baby eigenlijk wel een boven/onderkant heeft.
Eitje


Werken

Vandaag is mijn eerste werkdag.

Het is geen toeval dat ik, na uiteindelijk meer dan een maand, weer online ben.

De baby verkoos nl een ritme dat een mens weg houdt van het internet: wakker op momenten dat een normaal mens wilt slapen, zodat dezelfde normale mens moet proberen te slapen op momenten dat hij normaal op het internet zit.

Daarom bij deze mijn excuses aan iedereen die geen email van mij heeft gekregen, de laatste tijd. Echt waar.

*gelukkig* zijn het straks weer examens.


zondag, augustus 09, 2009

Confuus

Gisteren was ik dat.

Ik stond bij de apotheker en op haar vriendelijke vraag voor-waddist antwoordde ik vastberaden:
-"Het babyvoer is op."


dinsdag, augustus 04, 2009

Geboortekaartjes

Eindelijk zijn ongeveer alle geboortekaartjes de deur uit. Drie weken. We hebben een nogal grote familie en zonder adresboekje kostte het redelijk wat gepuzzel. Bij een 'laatste' baby is het leuk om al die mensen nog eens een kaartje te sturen, maar de drang om het nu onmiddellijk-met-twee-dees-en-twee-ellen te doen, is er niet meer.

Wel raar: er zit, bij wijze van grap, iets verwachts/onverwachts in verborgen. Nog niemand heeft he m gevonden...


Lazy days of summer

Vanochtend kwamen er even mensen langs. Ze bleven wat plakken en aten dan maar een pannenkoekje mee.

De dag kabbelde rustig verder, en na het avondmaal en een kopje koffie zeiden ze:
-'Misschien moeten we maar eens gaan.'
-'Nu al?'

Tijd is een onwaarschijnlijk waardevol goed, tegenwoordig. En mensen die hem eens een dagje durven komen verspillen, zeldzaam.


maandag, augustus 03, 2009

Kamp

Zus is op kamp. Het huis is stil. Broer J. weet niet wat doen, hangt rond. Wij hangen mee.

Op van die tornado momenten denk ik vaak: "was het maar rustig, waren ze maar eens weg." Maar zoals het spreekwoord het zegt, pas op met wat je wenst.

Zus is op kamp, we weten niet wat doen. De echo in het huis is anders.

We staan doelloos rond te kijken.

Nu al een heel uur.

Nog zeven dagen te gaan.


zondag, augustus 02, 2009

Dialoog van de dag

Op de radio: "...in Kontich gaan er 200 banen verloren..."

J., naast mij in de auto, wijst op de tegeliggers: "Oei, denk je dat ze die baan ook gaan afschaffen?"


2 augustus

Tip van de dag: als je een baby koopt, bijvoorbeeld een vierde, zorg dan dat er niet te veel zieken in huis rondlopen. Want dan wordt het toch wel vermoeiend.

(en voor je het weet haal je het internet niet meer)