Oh Bacheler Master

Vanavond kwam ik even voor zessen thuis (met de vroege! hoera!) en dacht (enigszins naief) "was er niks met Obama vandaag?"

Het was.

Op kanaal nummer één, nummer twee, nummer drie, nummer zes, nummer tien, nummer veertien, nummer vijftien, nummer zeventien, nummer negentien, nummer eenentwintig en vierentwintig. Onze televisie stopt bij vijfentwintig.

Net toen ik het opzette (op de eenentwintig) deed hij zijn "I do solemnly swear" ding, en dat was een mooi moment. Het voelde wat aan als de vliegtuigen in de Twin Towers (ik reed op de Mechelse steenweg), de eerste inval in Irak (ik zat op kot, wakker, een kot in de nacht), de val van de muur (ik zat op kot). En God, wat kan die kerel mooi spreken.

Toen moest ik de puree gaan stoempen.

Op den duur begin je het wel wat veel te vinden, dat gigantische volume aan nieuws (welke auto? welk balkon? welke das?) dat over niets gaat, of over wat er eventueel zal gebeuren. Over wat hij wel of niet kan doordrukken. Dat zullen we dan wel zien.

Ik hoop dat start met Guantanamo Bay te sluiten, dat de rest ook wat van de grond geraakt.

Of, zoals Yoda zegt: change, we need.