Schrik

J. heeft schrik van het donker.
Hij heeft het ook als we er niet bij zijn, dus met aandacht heeft het niets te maken.

Gelukkig is hij inventief.

Gisteren rende hij enthousiast richting bad de pikdonkere gang in. Verschrikt bleef hij halverwege staan - vooruit noch achteruit scheen er licht. Maar de oplossing was simpel: ogen toe.

Als je je ogen sluit, dan is het niet donker. Want ze zijn gewoon toe, zoals wanneer het licht aan is. Slim.