Dagje (niet)

Ik heb een talent: ik kan heel goed problemen voelen aankomen. Maar dan wel zoals een weerman die het weer voorvoelt: zonder er iets aan te kunnen veranderen. Zulke fijn afgestelde strontverklikker is zowel troostend als frustrerend.

Bijvoorbeeld gisteren.

Officieel was het gisteren niet mijn dag, dat stond zo in mijn agenda. Ik wist dat, zag het aankomen, kon er niets aan doen en het voltrok zich.

De dag rekt zich helaas een beetje door tot vandaag.

Zo vertelde ik net vrolijk een anekdote. Nadien blijkt dat de mens naast mij (die gelukkig net weg was) aan dezelfde anekdote een kind verloren heeft. Honk.

Nog even doorbijten dus.