Gerard den Duivel

Wij zijn bij ons thuis erfelijk belast met een gen van tegendraadsheid.  Niet principieel of obstinaat, maar gewoon zachtjes, in reflex.  Daar kunnen we niets aan doen.

Als ik (dus)  op feesboek mensen zie schamper doen over een stel Hollandse dominees die de schapen van hun parochie waarschuwen voor het bestaan van de lagere-school-hit  "Kind van de duivel", dan denk ik  

'Snap ik ergens wel, vanuit hun standpunt bekeken'.  

Want de Duivel, dat is des dominees corebusiness, en het is al vaker bewezen dat de meeste ouders niet echt weten waarmee hun kinderen in contact komen.

Net zoals je mensen zou moeten waarschuwen voor de onderliggende boodschap in "Keeping up with the Kardashians", of "Say Yes to the dress" of ...   Die dominees kunnen beter ineens een nieuwsbrief beginnen.

Andere reden voor mijn begrip is natuurlijk dat ik mij al dagen/weken mateloos erger aan het nummertje, en wel om de volgende zeer volwassen redenen:

• het is sch*tmuziek
• er loopt hier een tienjarige het al dagenlang te zingen, om zot van te worden
• objectief gesproken, sch*tmuziek
• een min-12 jarige moet niet dwepen met als-ik-dood-ben-zullen-ze-het-wel-inzien-romantiek, serieus
• het is echt wel een sch*tnummer
• de clip pronkt met pistolen en van die dure sportsloefen, als statussymbool
• een mens moet leren consequent zijn: geen God, geen Duivel
• er loopt hier een tienjarige het al wekenlang te zingen, om stékezot van te worden
• de clip ziet er uit als neo-nazi propaganda
• de clip lijkt op neo-nazi propaganda
• je krijgt het niet meer uit je hoofd
• mijn kinderen mogen liever nog wat weg blijven van extreem linkse/rechtse propaganda

Maar er worden intussen veel ergere dingen meegezongen, vond mijn buurtje.  Heeft een punt.

Hier voor het liedje.