Bouillon

Ik ben geen goede kok, maar ik maak graag eten klaar.  Die term verkies ik boven het ambitieuzere "koken".

Net zo doe ik liever de simpele dingen, zelfs liever met minder kruiden dan met teveel gemengde smaken.  Gewoon de ingrediënten die in één grote pan gedurende een paar uur hun pruttelende ding doen - noem het kindereten.  Of zoals de Sponzen Eega het formuleert: aan u is een goeie Italiaans màma verloren gegaan.

Dus dacht ik bij mezelf: het is vakantie en ik heb nog *nooit* bouillon getrokken! Kippenbouillon! Keigemakkelijk.

Nauwelijks twee uur werk.  Een mens kan bijna niet geloven dat ge dat dus gewoon gedroogd in een blokske in de Nopri kunt kopen. Vervolgens nog een uur bezig met de vol-au-vent.  

En dan vijf minuten om binnen te dauwen.

Plastieken schildknaap

Waar een Ridder woont, daar staat een schildknaap op wacht.

Een plastieken schildknaap, natuurlijk, want de eer om Spons te mogen dragen, die is slechts weggelegd voor hen die hun eerste draak hebben verslagen.

Jongensland

De zus is weer op kamp. Enter jongensland.

Dat computerspelletjes al lang geen eenzame bezigheid meer zijn, uitgevoerd door cola-met-chips-drinkende, vitamine-D-mijdende gothics, maar iets wat je even hard sàmen kan doen als elk bordspel, dat is al lang geen vernieuwend inzicht meer.

Wijsheid

Aah, de komkommer. Wat een heerlijke tijd.

Ik had een paginalange blogpost voorbereid om onderstaand artikel van verhelderende inzichten te voorzien.

Maar soms moet je een wijsheid gewoon in haar wijsheid laten.

Examens

Zit ik hier op computerwetenschappen een groepje studenten af te luisteren die buiten komen uit de herkansing van de Burgieversie van mijn eigen vak (wiskundoïde zaken, moest het u interesseren).

Die stoere praat, na examens. Daar kon ik als student al niet goed tegen.  Stress, ongetwijfeld.

-"Die bewijzen, die zijn zo moeilijk dat ze ze zelf niet kunnen oplossen. Daarom vragen ze het op examens."
-"Volgens mij houdt hij die inzichten expres uit zijn cursus, zodat hij ze op het examen kan vragen."
-"Pffft, dat bewijs. Als ik dit vak niet kan tolereren dan zal ik ze volgend jaar wel eens studeren."
-"Bwah, ik vond dat niet de moeite om voor te blokken."
-"Ik kon niet op de vragen antwoorden, maar voor de rest wist ik alles!"

Enzovoort.

Dus toch een snob

Blijkt: de Ridder is een Snob.

Hij kocht, op vakantie, vol enthousiasme van die blauwe wijn.  Gemaakt door Enthousiaste Jonge Spaanse Wijnmakers. De HYPE van deze zomer en ook voor de rest van het jaar! In HOOFDLETTERS dan nog!

Ondertussen bestaan ze van verschillende makers, al is het procedé vermoedelijk overal gelijk: een witte Chardonnay waaraan anthocyaan toegevoegd is. Die kleurstof haal je uit rode kool, maar het kan ook uit de schil van druiven - waardoor het een 100% Chardonnay is.

Vervolgens veel suiker, veel alcohol en misselijk veel perzik in de mond.

Niet te z**pen.  Echt waar.  Vreselijk.  Zelfs als limonade stevig gebuisd.

Noem mij dan maar een snob, maar voor 10 euri kan je wel wat anders krijgen.

Wel interessant: hoeveel moeite een mens zijn brein heeft om er géén blue curacao in te proeven.  Zelfs al weet je dat het er ver van af ligt, het is de factoonmogelijk. Tot je de wijn uit een zwarte beker drinkt.

Tijd

Er is een cliché dat zegt: hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd voorbij gaat. Vakantie.

Andere beweringen stellen dan weer dat je de herinnering, bijvoorbeeld aan een vakantie, rustig kan boetseren - nà het gebeuren.  

Kijk bijvoorbeeld eens hierboven. Wat een schitterend luie zomer hebben we weer beleefd!

Regen

Hoeveel water kan er eigenlijk uit één lucht vallen?