Kermis

Die middag aan de achterkant van de Kesselse Feesten.

Ik volg een oude man, zondags pak, wandelstok en al, maar durf hem niet voorbijsteken: iets in zijn houding zegt me dat hij wat aan het ondernemen is dat niet écht mag.

En kijk.

Hij stopt bij het poortje van een van de tuinen aan het park, doeft zijn stok in de grond en zet zich wijdbeens te p*ssen tegen het poortje.

Ik staar hem verstijfd aan.

Waarna hij zijn broek dichtritst, en mij de lelijkste blik van de maand toesmijt: sta ik hem daar zomaar af te kijken!

Mijn eigen lelijkste antwoordblik lukt minder goed; het is meer grommen tussen de tanden: "Dat is hier wel *mijn* poortje hé".

Op hoge benen stap ik onze tuin in, op zoek naar een emmer water.