Wedstrijd

Ben ik de enige Mohikaan die zich hieraan nog ergert?

Stap 1: meld je aan om mee te doen met de wedstrijd:

Stap 2: Haha, gefopt! Nu moet je je pas aanmelden. Maar intussen vind je ons dus wel leuk hé. Tja, dat is natuurlijk omdat wij gewoon leuk zijn.

Stap 3: [krijgt de hik van het lachen] Leuk dat wij zijn! Nog eens inschrijven. O ja, en je contacten graag even meesturen.

Vermoedelijk halen jullie, anciens van het web-€2.0, je schouders op voor zoveel naïviteit en achterhaald gemopper. Been there, done that, je kent dat.

Maar het is niet omdat iedereen het doet, dat het decent is.

Bijna elf

Vorig weekend was het zover.  Bij het avondmaal.

"Oh my God."

Even later.

"Oh my God."

Vader trekt een gezicht van 'het zal toch niet waar zijn zekerst! nu al?!'

Dochter repliceert met een kamerbrede glimlach.

Vogelaar in spons

Tijdens onze vakantie in het Beloofde Land, begonnen onze kinderen op een bepaald moment brood voor de vogels te gooien op de tuintafel.  Gevolg: elke ochtend een heel kijkstuk van een zwerm hongerige parkbeestjes. Niks fancy, gewone tuin/park klassiekers, maar de natuur is altijd leuk. Elke ochtend kregen we door het venster een show die leuker is dan de televisie.

Te laat kwam ik op het idee om mij er met een fototoestel bij te zetten.
Nog te later kwam ik op het idee om de resolutie van dat fototoestel goed in te stellen (vogelfoto's moet je nogal croppen, tenzij je een hele sjieke lens hebt).

En nog een stuk te later bleek dat ik een f1.8 lens in de koffer had zitten.


Maar toch ben ik stiekum wel trots op mijn au fond heel banale kiekjes. Want die vogels, dat zit niet stil. En uw depth-of-field is maar een klein vogeltje diep, dus scherpstellen is een gok. En de licht-settings zijn ook weer lastig.


Dus is het telkens lang wachten voor een nieuwe poging van alweer een mislukt kiekje. Heerlijk.

Daardoor kan ik nog moeilijker snappen hoe iemand zulke foto kan maken:

Op die afstand, met dat licht?! Nog straffer is hoe men dat moest doen in tijden van filmrolletjes.

Maar met photoshop, daarmee kan je dingen forceren en combineren, zoals een Vlaamse Gaai die zich bij zijn eerste landing bedenkt en toch verder vliegt, maar nadien terugkeert:


Op het einde blijkt het allerleukste aspect te zijn dat je na een poosje de vogels en hun gedrag begint te kennen. De mezen die *altijd* eerst op de leuning van een stoel gaan zitten (en ruzie maken), mezen die overigens onwaarschijnlijk snel op het sluitergeluid reageren (zie de foto met de geopende vleugels). De nieuwsgierige Vlaamse Gaaien die eerst een overzicht zoeken in een hoge plaats. De boomklever die vanop een stam zijn brood-duik maakt en nog geen seconde later weg is. De merels die zich bedeesd in de struiken verschuilen en langs de grond trippelen...

Vrienden.

Candy Crush

Een Belgisch bedrijf dat met een spelletje furore maakt op Facebook, daar galoppeert een ridder meteen op af.  Snoepjes verbrijzeling!  En inderdaad, het heeft een hele hoge nog-één-keertje factor, waarbij je gelukkig niet over oneindig veel levens beschikt.

Maar dzjeezes,  wat een irritant gedrag. Altijd maar scores willen sharen met vrienden, levens doorgeven, zagen om toch nog eens te sharen. Geld vragen voor een paar extra clicks, of om een probleempje te omzeilen. Daar kan ik echt niet tegen!

Een schande!

Ik stop ermee!

Onmiddellijk!

Na het volgende level!

Definitief!

Nadat ik de hoogste score heb behaald!

... en dan blijkt dat ik level 20 niet voorbij kan zonder bij mijn facebookvriendjes om clicks te gaan bedelen. Of door 22ct te betalen (interessant bedrag).

Helaas. Vrienden heb ik niet. Anders zat ik toch geen spelletjes te spelen waarvan de puntentelling een mysterie is?

Mutziks

Als laatbloeier ben ik nu pas aan het experimenteren met Spotify en konsoorten.

Aan de ene kant gebruik ik nu die Google Music voor mijn eigen dingen, en Spotify voor wat ik niet bezit.

Wat ik me daarbij afvraag, is hoe dat business model van Spotify de artiesten degelijk kan vergoeden. Niet, vermoedelijk.  Want als gebruiker heb ik eigenlijk het gevoel dat ik illegaal muziek aan het downloaden ben, terwijl ik enkel (eventueel) betaal voor een bedrijf dat mij daar een gemakkelijke interface toe biedt.

Er is een economisch verschil tussen het beluisteren van een nummer en het bezitten ervan.  Die streaming diensten maken met hun download-optie daar precies geen onderscheid tussen.

Anderzijds is 25 euro per maand ook niet niks.  Dat is toch de muziek van ruim 60 CDs per jaar die je zou kunnen kopen.

Wisselkoersen

Iedereen die van speelgoed houdt, kent dit probleem:

(van dit Wired artikel - vandaag 21/8/13 is $399=€299)

Ondertussen zijn we het al zo gewoon, dat mensen verbaasd reageren als ik me erover verontwaardig. Gevolg is intussen dat we voor *elk* product naar het buitenland gaan kijken. Amazon.de vaart er wel mee.

Zo sprak ik op vakantie me een Nederlandse Opel garagehouder die zich had gespecialiseerd in het ombouwen van busjes voor pakjes-aflever-mensen [die zitten allemaal in een statuut van (schijn)zelfstandige, zzp heet dat daar].  De particuliere automarkt staat ginder vandaag volledig op nul, door de crisis. De "fleet" lukt iets beter, maar aankopen worden uitgesteld. En die omgebouwde busjes voor  pakjesdiensten, daarvan verkoopt hij er zeker 10 per week.

Cumulatief allemaal gevuld met spul van het internet. Een berg brol waarvan je de omvang moeilijk kan vatten.

Baard

Hadden we al gezegd dat het internet een plaats is voor katten en voor mensen met tijd te veel?

Zon

Twee weken vakantie om dan vast te stellen dat het hier schoner weer is.

Begot.

Statusupdate

Moest ik de Facebook tegoei snappen, dan zou ik nu een stoefende status update plegen waarin nonchalant terzijde vermeld zou worden dat ondergetekende net maar liefst *twee* boeken heeft uit gekregen.

Papieren boeken, astemblieft! Verzin er zelf maar een tsjingkeboem geluid bij.

Nemesis, van Philip Roth - zeer de moeite.
Maar nog meer onder het vel kruipend, vond ik "De nazi en de kapper ", van Edgar Hilsenrath.

Als het genre iets voor u is, shoah, dan is het een absolute must-read (heeft u vermoedelijk al gedaan).

Om met mate te nuttigen.

Oranje Boekje

Uit het Hollandse woordenboek:

"pretpark" - plaats waar men omstuwd wordt door Duitse tienermeisjes die voortdurend 'ganz geil!' roepen

Brief

Als zus op kamp is, dan schrijven we allemaal brieven.

Maar wat moet een kereltje doen dat nog te klein is om te kunnen schrijven? Luisteren naar de letters van de woorden, en die dan natekenen.

-"Liefste M. Als je t(e)rug bent, dan gaan we fri(e)tjes eten."

Kunstig.

(dat zijn broer hetzelfde briefje schreef, hoeven we niet te weten)

Blazen

Als het buiten 35 graden is, in de schaduw, wat kan een mens dan beter doen dan bladeren van tussen het stof te blazen?  Of zou het omgekeerd zijn.

Koning Flip

Stonden we uit te puffen aan het kraantje van het Provinciaal Domein toen we onszelf plots omsingeld wisten door een bende handtastelijke kinderen.

Koning Flip!

Het was een gemengd kinderopvang-kampje uit het Brusselse die naar het openluchtzwembad kwamen.  Zelfs de allochtone kindjes konden er niet van af blijven, dat is eerder zeldzaam.

Die dag in de bibliotheek

Een mens vraagt zich wel eens af, welke is de meest sexy krant van het moment?

Het antwoord blijkt simpel:

Onverwacht? Eigenlijk niet: met het gratis zijn en de overalligheid in de beschikbaarheid van komkommer- en strovuurnieuws, blijkt dat je in print vooral nog nieuws kan verkopen dat anders is. Uitslagen van vinkenzettingen, wandelkampioenschappen, ... en dus ook "saai" economisch nieuws.

Vragenlijst

"Dear Professor,

I’m a Ph.D. student in Management and I Teach in Polytechnic Institute of Guarda, in Portugal. I am developing my thesis, studying Orientation of Teachers and Researchers in the context of Higher Education. I am asking all lecturing staff to participate in my investigation, regardless of their field of training/research. The data gathered is completely anonymous and confidential and will take only 10-15 minutes of your time. To fill out the questionnaire, you must access the link below. [link weggeknipt]"

Ik ben een ambetante mens die het op zijn heupen krijgt van al die lukraak verzonnen questionnaires en helemaal over de rooie gaat door de enorme lengte ervan. Elke week krijg ik wel zo een vraag binnen en tegenwoordig doe ik meestal het volgende: ik geef die mensen 10-15 minuten van mijn tijd, zoals gevraagd. In dit geval bracht mij dat bij vraag 23 van de méér dan honderd. Waaronder vele dubbele vragen die telkens net-iets-anders geformuleerd zijn.

Dan stop ik. Ik weet dat het arrogant is, maar het is niet anders. Als het een uur duurt, zeg dat dan gewoon, dan probeer ik me ervoor te zetten.

Wanneer het om een onderzoek gaat dat (statistisch) zinvol lijkt, dan zet ik bij een vragenlijst wel door. Ik weet dat het moeilijk is om vanop een afstand daarover te oordelen, maar in dit geval, zeg nu zelf:
- een mail die verstuurd is met alle ontvangers in de To: lijn (niet in bcc:)
- een vragenlijst die alle onderzoeksdomeinen op een hoopje gooit (maar wel peilt naar de relatie met de industrie, de praktische toepassingen, ...)
- geen enkele filter die de groep van bevraagden balanceert
- ...

... dat is mij net iets te veel yoghurtpottekes onderzoek.