Sponzen Ridder

dit is steeds meer een blog, dan wel een homepage

donderdag, juli 07, 2011

De vierde macht

Wie vanochtend door De Standaard bladerde, kon al vermoeden dat het antwoord van de N-VA op de nota van Di Rupo "neen" zou zijn.

De krant effende in ieder geval alsvast het pad:
  • Bart Sturtewagen schreef een editoriaal met als titel "Neen is beter dan 'ja, maar' ", maar de inhoud was genuanceerder. De boodschap aan de NVA was: "Neen zeggen is beter dan 'ja maar' zeggen terwijl je 'neen' bedoelt."
  • Onder titel "Fantastische communicatie" mocht Jan Callebout enkele pagina's verder komen uitleggen dat "Formateur Elio Di Rupo kan alleen maar winnen na zijn persconferentie maandag, zegt communicatie-expert Jan Callebaut. Hetzelfde geldt voor de N-VA. 'Wat de partij ook doet, ze komt hier ongeschonden uit.'"
  • Op de achterste cover lezen we tenslotte een nogal gratuite berekening "Di Rupo kost modaal gezin jaarlijks minstens 735 euro", wat een duidelijke boodschap aan de N-VA kiezers is.
Samengevat: het is geen schande om voor de oppositie te kiezen, misschien meent Di Rupo het niet, hij is alleszins uit op het geld van de gewone mens.

In De Morgen lezen we dan weer  via  Marc Hooghe "Wie grote bevlogen idealen verwacht, heeft niets te zoeken in een regeerakkoord. Daarvoor moet je het eerder hebben van een partijprogramma, en zelfs in dat genre is de afgelopen decennia flink de klad gekomen. De vraag is echter of dat zo erg is. De grote conservatieve auteur K.R. Popper stelde al dat wie op hardnekkige wijze een utopisch ideaal nastreeft, uiteindelijk het leven van zijn medeburgers tot een hel zal maken."

(zou BDW Popper lezen?)  De vierde macht, ze bestaat echt.

Al vraag ik me wel eens af of het is dat kranten voorschrijven wat ze willen dat hun lezers denken, of dat lezers die kranten kopen die verwoorden wat ze denken.


2 Comments:

At 7:45 p.m., Blogger Thomas said...

Dat de vierde macht bestaat, is zeker.
Zo vonden al de kranten de nota van Di Rupo moedig en dapper. De mensen wouden nu eenmaal een sprankel hoop horen en op die manier gebruikten ze eveneens hun macht. Men maakt het immers moeilijk om de nota onderuit te halen en ze verhogen daarmee de druk op de partijen. Open VLD bezwijkt eronder ("Ja, maar het moet fundamenteel anders!" Het was een beetje zielig). NV-A trekt er zich niks van aan en schiet de nota vanuit hun oogpunt terecht af. 3 dagen later is er geen krant die in de aanval gaat tegen het onderuithalen van een dappere en moedige nota! Dat is een bocht van 180°. Logisch want je gaat toch niet 1/3 van je (Vlaamse) klanten schofferen en zeggen dat ze fout gestemd hebben. In Franstalig België zie je net hetzelfde fenomeen. Je gaat toch niet 1/3 van je (Waalse) klanten vertellen dat de partij waarop ze gestemd hebben, een slechte nota heeft gemaakt. Alleen zijn die Waalse kranten dan wel consequent en zeggen ze dat al heel de week...

Mensen kopen dus de krant die hen gelijk geeft. Maar de kranten doen er ook alles aan om hen zo veel mogelijk gelijk te geven, want dan verkopen ze goed. Met als gevolg dat je geen al te machtige 4de macht hebt in een verdeelde en kleine markt als Vlaanderen. Je moet relatief veel mensen plezieren die verschillend stemmen. In Wallonië is dat minder en dus een machtigere 4de macht, wat je ook ziet aan de felheid van uitspraken. Het beste voorbeeld is Amerika waar een weinig verdeelde stemkeuze en dus relatief grote markt, leidt tot een nieuwszender als FOX.

 
At 9:44 p.m., Blogger Sponzen ridder said...

Als het aantal kranten dat je nodig hebt afhangt van het aantal meningen, en niet van het aantal inwoners, dan is het hier idd erg klein.

Je hebt er toch minstens vier nodig (combinaties van links/rechts en conservatief/progressief)

 

Een reactie posten

<< Home