Plaatshouders

Ok, na drie weken hittegolf zijn we gecapituleerd. Nu elke schaduwplek in de wijde omgeving van het huis uitgeprobeerd is, zijn we in de uitstapjes. Vandaag op het programma: de moeder van de commerciële gezinsuitstap, de IKEA. Grijp ergens een neefje bij de kraag, scherm bij uw schoonbroer/zus met het argument "wetenschappelijk onderzoek" en rijd er henen. U zal weten wat ik bedoel.

Je kan er ook eten. Eenvoudig kindvriendelijk eten dat (niet) echt (niet) lekker is, maar mét frietjes en een ijsje. En dan zie je die eetzaal vol met mensen zitten die "plaats houden". Je weet wel, mensen die een tafel proberen vrij te houden van andere mensen met volle plateaus. Nog minder oogcontact dan in een les waar de meester vraagt "wie wil er aan bord?". Verveelde gezichten. Het toeval wilt dat ik zelf van een lang geslacht van plaatshouders afstam - het is iets van hier denk ik - dus ik heb eigenlijk geen recht van spreken als ik uitroep: f*ck you! Want het is helemaal niet efficient.

K. werd er altijd krikkel van want je vindt - volgens haar - altijd plaats in zo een zaal, behalve als er te veel tafels bezet gehouden worden. En ze heeft gelijk (experimenteel uitgetest en bewezen). Ik heb mensen zien plaats houden nog voor wij aan de maaltijd begonnen tot een stuk nadat wij klaar waren. Mensen die meer plaats houden dan nodig is. Op een piekmoment wordt ongeveer 1/3 van de ruimte "alvast vrij" gehouden. Permanent. Stel je voor dat een conducteur op je trein zou verbieden om op 1/3 van de zetels te zitten, omdat er in het volgend station misschien iemand zou op kunnen stappen. Beeld je in dat al die plaatsen beschikbaar zouden zijn.

Dus mensen, stop ermee. Schuif rustig aan met je plateau en zoek daarna een plaatsje. Als er niemand lege stoelen leeg houdt, dan is er altijd nog wel ruimte. Dat hebben de ontwerpers van die eetdingen namelijk uitgerekend.