De wereld in vloed

Soms denk ik: "De wereld verandert eigenlijk helemaal niet zo snel als men soms zegt."

Zo van dat dat argument als zou de maatschappij "steeds sneller" veranderen eigenlijk onzin is.

De wereld verandert vandaag zoals de zee het strand inneemt bij vloed:   bijna onzichtbaar, traag. Met eerst een hoge golf die kapot spat op de golfbreker, en dan een kleine die zich terugtrekt.  Afwisselend.  Je ziet de verandering niet gebeuren, maar als je niet oplet, ben je bij het wandelen langs alle kanten door water ingesloten.

Je kijkt om, en het hele strand is verdwenen.

Dan kijk ik nog eens bij Slashdot wat er in de wereld gebeurt, en staan er op (énkel!) de eerste pagina de volgende koppen. Toen ik in de lagere school zat, was er niemand waarvoor dit geen science fiction was:

• Sperm Stored In Space Produces Healthy Baby Mice On Earth
• Remote Pacific Island Is the Most Plastic-Contaminated Spot Yet Surveyed 
• Microsoft Wants To Use DNA For Cloud Data Storage 
• Baking Soda Shortage Has Hospitals Frantic, Delaying Treatments and Surgeries
• Amazon's 1.7 Million Free Bananas 'Disrupting' Local Fruit Economy 

Kijk even door het raam en zie: water, zover het oog reikt.

Zomertijd is selfietijd

Ligt het aan mij, of lijken mensen die selfies posten en daarbij een coole handbeweging maken echt op mensen die in de spiegel hun pukkels zijn aan het aftasten?

En waarom doet de NMBS met al haar vertragingen mij zulke gedachten krijgen?

Het geluid van stilte

Ik weet het niet, maar is dit er niet ruim over?
(en dan hebben we het niet over de 750 knaken)

Het recht op stilte, dat moet toch ergens bestaan.

Bekentenis

Beschouw het als een pijnlijke outing, maar ik geef het toe.

Ik mis Kellyanne Conway.

Voor de ene een  zotte trien, volgens mij zowat de enige in het Trump circus met gevoel voor humor.
Hoe anders verklaar je anders de Foto Van Het Jaar?

(c) AFP twitter - ik ga ervan uit dat ik dat in deze blog mag retweeten

Zelfs Google weet het niet [klik].

Frankrijk

Wat ik me dan afvraag, is of die nieuwe president van Frankrijk in zijn jeugd veel gepest zou zijn.

"Macron - chicon - macaron", 

daar is het niet lastig een speelplaats bij te verzinnen.

En of je dan president wordt op de kracht van de rancune.  Er zijn al doctoraten en onderzoeksgebouwen neergezet voor minder.

Daarnaast: Frans blijft toch een mooie taal.  Zo klinkt het over de vele procenten unserved kiezers

« Ni Le Pen ni Macron, ni Patrie ni patron »

Koffie zetten

De Sponzen Eega stond in stress: de koffiezet wilde geen koffie meer zetten.

Vierklauwens gallopeerde ik naar de middenstand om een nieuwe te halen, met sommige dingen lacht men niet.

Waarnà er bedacht werd dat de vorige kapotte koffiemaker nog in de kelder stond, te wachten op wieweetooitnogeensvanpaskomen.

Een uurtje of twee later bleek het mogelijk om van twee kapotte, één werkende te maken.

(die nog een kwartier later zelfs geen gesmolten plastiek meer fabriceerde).

Dat was misschien niet de optimale volgorde van dingen organiseren.

Weggeefmarkt

Een mens zou er van verschieten hoe bruikbaar de dingen soms nog zijn die mensen op een marktje weggeven.