9 november 1989.
Ik zit op kot met bff, en we overschouwen de wereld over een glas goedkope porto. Wisten wij veel hoe de wereld werkelijk in elkaar zat.
Maar één ding leek ons zeker: we stonden op een top. Qua vrijheid, welvaart, mogelijkheden, prijs van de porto,... individueel en collectief zou het enkel naar beneden kunnen gaan met die dingen.
Wisten wij veel hoezeer we gelijk hadden, toen.
We waren idealisten, in de betekenis van "eufemisme voor naievelingen".
Mark Coucke was dat niet. Hij reed op dat moment rond met een auto vol shampoo, in de overtuiging dat hij de toekomst had. Vandaag geef ik les, en is hij miljardair in een munt die nog niet eens bestond.
De muur stond op vallen.