Die dag in het park

Op het bankje naast mij zit een oude man, mijmerend naar ons spelend grut te kijken.

Hij staat op en loopt op zijn gemak achter een dikke boom. Daar lost hij discreet - maar toch niet zo succesvol - enkele, euh, galmende trompetgeluiden.

Waarop hij weer rustig op het bankje komt zitten, mijmerend uitkijkend over het grut.

Naft

Onze hond ruikt naar een kapotte grasmachine. Op benzine.

Eigenlijk ruikt hij naar benzine die zichzelf in de modder heeft gedraaid in de hoop van niet meer naar benzine te stinken.

Dat kwam zo. Op deze heerlijke herfstige zondagochtend bonden wij de laarzen onder en togen welgemutst op pad, richting apenbos. Naast dat bos loopt een gezellig beekje, en voor één keertje mocht het beest er even in rennen.

Blijkt dat er nog altijd mensen hun benzine/terpentijn/white spirit/motorolie gewoon in de beek kappen. Twintig jaar geleden zou ik ook nog gedacht hebben van kom, het kan weinig kwaad. Maar met klein grut in huis weet je beter: stront op het grasplein, of vettigheid in de beek, dat kan echt wel kwaad.

Intussen staat het arme dier hier al een hele dag hulpeloos rond te kijken. Hij weigert in de buurt van zijn eigen nest te komen. Hij legt zich op het verste punt van de gang, of in het speelparadijs (waar hij niet mag komen).

Hopelijk is het enkel om de geur te doen, en zit er niks te branden op zijn vel of in zijn maag...

Jonge Onderzoekers

T. (5) en J. (7) zitten aan tafel Sinterklaaskoekjes te eten. Dat zijn van die letterkoekjes met een toefje suikerspul op. Ineens doen ze een belangwekkende ontdekking.

Als je je oren dicht houdt terwijl je op een koekje knabbelt, dan kraakt dat wel 10 keer zo luid. Terwijl iedereen toch weet dat je met dicht geduwde oren net minder zou moeten horen?!

Zeg nu nog dat het leven niet spannend is.

Creatief

Treinbegeleiders zijn vriendelijke mensen. Zo proberen ze bij vertragingen u in te lichten over het waarom; en dat werkt eigenlijk wel. Wachten in het ijle, of wachten om een reden, dat maakt verschil.

Mijn favorieten van de afgelopen weken:
-"Beste reizigers, we lopen enkele minuten vertraging op vanwege een treinfile."
en ook wel
-"Beste reizigers, door een verandering in het werkschema van de chauffeurs, zal de trein ongeveer twaalf minuten vertraging hebben."
Dat schept een band, zo op het perron.

Maar die dronken treinbegeleider, daar moeten ze iets aan doen.

Dinges zijn is plezant

U had het zelf al wel gehoord, maar de gelijkenis blijft geestig.

Hier in het kort.

KetnetK

Zitten broer en zus deciminuten aan een stuk munten te verzamelen in hun KetnetKick spel, dan kijkt de kleine Momis over hun schouder zorgvuldig mee. Met die munten kan je immers van alles kopen, maar je moet soms wel lang sparen om eindelijk die gegeerde pet voor je personage te kunnen kopen.

Gisteren kroop hij zelf achter de computer en klikte niet zijn, maar hun karakter aan op het introductiescherm. Om vervolgens naar de winkel te rennen en een heerlijk shop-moment te beleven.

Het heel moeilijk om vervolgens ernstig mee te gaan in de droeve verontwaardiging van die grote broer en zus.

Dialoog van de dag

Undisclosed child,

-"Papa?"
-"Ja."
-"Hoe noemen ze dat, als je dood bent en wij krijgen dan iets dat van u is?"
-"Erven. Zo noemen ze dat."

-"Papa?"
-"Ja."
-"Mag ik later je horloge erven? Ik vind die zo leuk."
-"Natuurlijk jongen."

-"Papa?"
-"Ja."
-"Hoe lang denk je dat dat ongeveer nog zal duren?"

Liefde, schoon dat dat is.

Beleefd

Veegt zo een tweejarige zijn spaghettisnuit af aan mijn properste hemd.

Roep ik verontwaardigd uit "Allez, bedankt kerel."

Waarop hij enthousiast: "Graag gedaan!"

Aholic

Als je een ernstige vraag krijgt om op oudjaar een routine vergadering te plannen, dan kan je toch redelijkergewijze veronderstellen dat je met workaholics te maken hebt.

Zelfs al schrijven ze er bij "maar misschien ligt dat wat moeilijker, qua datum".

Geitewollensokken

Er zijn nog alternativo's! Gelukkig.

Gisteren stond ik op de hondenweide, toen de telefoon van een aanwandelende hondenbezitster ging;
Het gesprek ging blijkbaar nogal privé, want ze probeerde op verschillende manieren de andere kant van de lijn duidelijk te maken dat er nog een vreemde man stond mee te luisteren. Het lukte niet goed, iets met emoties denk ik dan.

Waarop de hondenbezitster het gesprek probeerde af te ronden met afspraak. U en ik - enfin, ik toch - zouden op zulk moment iets zeggen als "Weet je wat, kom morgenavond langs en dan babbelen we daar bij een goed glas wijn op ons gemak over verder." Of een goeie pint, of een glas cava. Een trappist.

Maar de hondenbezitster zei: "Weet je wat, kom morgen langs en dan babbelen we daar op het gemak over verder, bij een lekker taske thee en een goe gemberkoekske!"

En ze had niet eens sandalen aan.

The Best

Ochtendtrein. Het meisje op het bankje tegenover kijkt me over mijn krant haast vertederd aan.
Waarom is niet moeilijk te achterhalen. Op de voorkant staat het duidelijk geschreven: "papa is de beste".

Met de langverwachte verjaardagspen van dochter M. Gekregen met tintenkiller (de échte schat).
In aarzelend linker handschrift staat het er, als was het een paal boven water, papa is de beste.

Ik kijk en glimlach terug, terwijl ik denk: het moment zou nog mooier zijn als ik het er niet zelf had op geschreven.

Om de pen uit te proberen.