Oorlog

Naast getallen, heb ik wel iets met de holocaust. Een van mijn "favoriete" boeken van de laatste jaren zijn de Getuigenissen van Primo Levi, waarin hij met tragische humor de tijd in en na het concentratiekamp van Auschwitz beschrijft.

In de omgeving van dat thema situeert zich het project "577,4 The distance between" [link]. Eén van de achttien kunstenaars/studenten houdt zich gedurende tien dagen bezig met het nummeren van de stenen in de achtermuur van de kleine gevangenis.

De nummers verwijzen naar de +/- zes miljoen slachtoffers.
Het leuke aan het werk is dat de kunstenaar continu aangesproken wordt door de voorbijgangers over de - nogal absurde - klus die hij uitvoert. Confronterend is dat die hele muur nauwelijks 12000 genummerde stenen telt. Nog 5988000 te gaan.

Het geheel heet The Seduction of Completion, ofzoiets.

O ja, zijn naam is Sam Hopkins, in de conversatie een fijn mens.
Het hele project loopt nog tot begin april.

Zo lelijk!

Af en toe maak ik eens een foto van onze kinderen die ik goed vind. Trots toon ik hem dan aan K. die onveranderlijk roept: "Bweik, zo lelijk!". Waarmee ze bedoelt: ze staan er niet mooi op.

Een moeder vind een foto (dus) pas mooi als haar kids er goed op staan. Is iets voor te zeggen.

Toch vind ik het zelf vooral leuk om foto's te trekken waar de mensen/dingen net niet opstaan zoals ze zijn. Onze kinderen, bijvoorbeeld, alsof ze andere kinderen zijn.
Dit is er zo eentje:
Het weze duidelijk dat de Sponzen Ridder geen speld in het haar kan steken.

Al ben ik wel eens jaloers op die mensen die een afbeelding kunnen maken van de binnenkant van hun model. Van de mensen zoals je ze kent, in je hoofd, eerder dan zoals ze uiterlijk zijn.

Dit is een andere "anonieme":

Citaat van de dag

Komt een student langs om even wat bevestiging te vragen in zijn idee om volgend jaar computerwetenschappen te gaan studeren.

Maar meneer, ik ben al zo oud! Dan ben ik 26 tegen dat ik afgestudeerd ben. Jaja, ik ben nu al 23 geworden!!

Youth is wasted on the young.

Lieve mensen, neem van mij aan: jullie zullen tot je 70 moeten werken om mijn pensioen te betalen. Een jaartje studeren min of meer zal het echt niet maken. In geval van twijfel, doen.

Beste Kijkers

Ja, ik krijg het vliegend van die ergerlijke Ella en Dorien, maar ik heb in showbizLand nikske te zeggen én de meisjes verdienen de tijd om bij te leren. En al dat negatief gedoe op die Blogs, flush it. Als zij zich amuseren én anderen willen er bovendien voor betalen...
[zut: een van beide doet net wel erg grappig Johnny Logan na]

Neen, vandaag zaten we bij vrienden wat foto's te bekijken en het viel weer op: ik heb een beter fototoestel nodig. Talent, vakmanschap, photoshop, blablabla, zonder goed toestel trek je geen goeie foto's. De ideale camera vandaag lijkt me, een analoge camera met een schermpje (waarop je een preview van de getrokken foto ziet). Maar die wordt nog niet gemaakt. Een klein digitaal kodakkeltje is leuk, maar zal toch altijd net-niet blijven. Rest er nog een goeie digitale (reflex)camera, eventueel met een bescheiden breedhoek, een zoom-met-stabilisator en iets tussenin.
Hierboven enkele aan elkaar geplakt, die breedhoek moet nl. er nog van komen.

Dus dacht ik bij mezelf: als alle tienduizend lezers van deze blog nu eens gewoon een Euro opsturen naar hier, dan zal ik ze zelfs laten stemmen wat ik ermee moet doen. Nikon, Canon of iets anders? D/5/10/20/50/70/200/350D? U zegt het maar. F1.8 of toch liever 1.4? Geen bezwaar.

Afgesproken?

Fear, Uncertainty, Doubt

Ik ben een relativerende minnaar van Open Source software. Ik ben zeer dankbaar dat er mensen als de Electronic Frontier Foundation bestaan. Gelukkig ook met het internet waar het soms moeilijk is om dingen onder de mat te schuiven.

Bedrijven zijn zelden fan van Open Source, tenzij ze er hun voordeel mee kunnen doen. Ze verzinnen dan vanalles om zich in te dekken, waaronder de beroemde marketing strategie, genaamd "FUD" [wp].

[FUD is een strategie waarbij men de klanten angst aanjaagt over de concurrentie. Bv dat hij zijn software niet zal kunnen onderhouden, dat de software incompatibel is, onstabiel, gevaarlijk enz... De klant weet wel beter, maar het is vervolgens voldoende om een zweem van onzekerheid los te weken. En twijfel: het moest maar eens waar zijn.]

Zelfs verstandig mensen trappen in dat FUD verhaal. Zo kreeg ik exact een week geleden de volgende mail van een overigens vriendelijke collega, nadat ik hem per ongeluk een verkeerde file toestuurde:

"Beste [sponzen ridder],

Kan je mij de file bezorgen in een formaat dat binnen [onze school]
gangbaarder is...?
Ik riskeer het namelijk niet om op de PC naast een officieel office2003
pakket ook nog eens de openoffice software te installeren. Het
experiment kan leuk zijn maar de gevolgen wil kost wat kost vermijden
wegens efficientie..."

Alles zit er in:
* fear: het is een risico om open office te installeren
* uncertainty: openoffice lijkt illegaal (versus een 'officiële' office)
* doubt: het zou de computer kunnen kapot maken (inefficiënt...)

Niet dus, hé mensen.

Paparazzo

Het internet is terug.

Enfin, na twee dagen prutsen, ben ik gewoon naar de winkel gereden om het internet te kopen. De buren kunnen weer op eigen kosten surfen.

Om dit te vieren, heb ik de paparazzus in mij losgelaten en door bos en veld, door modder en moos, op gevaar van eigen leven deze foto gemaakt

U herkent hier natuurlijk deze afbeelding

Les van de dag: waag het niet de Sponzen Ridder niet uit te dagen!

Stop, het internet.

Het leven zit volgens onverwachte wendingen.

Ik wilde hier net iets cynisch posten over die superromantische kerel in maatpak die we zonet in de trein zagen een kaartje schrijven met een grooooot hart op.
Maar geen gezeur over Valentijn vandaag.

Waarom niet? Simpel: onze ADSL modem is kapot. Helemaal stuk. Geen internet. Dood.

Gelukkig kwam ik na een half uurtje op het idee om eens te kijken of we bij de buren geen aansluiting kunnen lenen. Er bleken er twee beschikbaar, ééntje met WEP en eentje zonder.

Het is de eerste keer dat ik zoiets probeer, en het is toch wel spannend, dat illegaal doen. In ieder geval, het is inderdaad zo simpel als men altijd zegt. Gewoon wat zoeken, even prutsen en hopen dat de mensen hun modems op "volledig automatisch" hebben staan. De volgende keer dat ik een bomaanslag voorbereid, weet ik hoe ik aan anonieme internettoegang kom.

Maar amai, die telenet connectie van onze buur is traaaaaag. Of zou zijn dochter films zijn aan het downloaden? De helft van de sites wilt niet laden (DNS probleem?).

En onze provider wilt natuurlijk geen smtp (wel pop?!) toelaten langs een andere ingang dan de zijne. Dus wel mail lezen, niet sturen.

Zou ik bij hem verontwaardigd durven aanbellen, dat dat geen manieren zijn?

Cold Turkey

Het bestaat en ik heb er nu al last van: cold turkey.

De afgelopen week was drukdrukdruk en keelpijnkeelpijn en ook geenslaapgeenslaap en daardoor geen blogs kunnen lezen noch schrijven.

En hoewel ik dit pas enkele maanden doe, begonnen er vreemde afkickverschijnselen te ontstaan. Zoals emails schrijven die meer dan 60 regels lang zijn...

Kortom, hoewel niemand mij gemist heeft: ik ben terug.

Ten bewijze hiervan, een anekdote uit de oude doosover een neef en twee nichten van mij. Het gaat over het verschil tussen slim/slimmer/slimst.

Ze gingen alledrie op schoolreis.
De eerste zus deed altijd haar zakgeld juist op (slim).
Hij was zo zuinig (gierig) dat hij zakgeld over had voor zijn spaarpot (slimmer).
De andere zus gaf zo veel uit dat ze moest bijlenen bij vriendinnetjes, waarna mijn tante niet anders kon dan toch terugbetalen (de slimste!)

Melig? Yep, dat ben ik.

Sprokkels

Saai, maar onmisbaar.

• Vorige week onszelf betrapt. De baby lag luid te krijsen door de babyfoon. Dus hebben we die even afgezet totdat het weer stil was. Dan kon de foon weer aan. Nuttig gerief!
• Net op de regionale: Inbev ontkent dat ze de productie van Hoegaerden gaan verhuizen naar Rusland. Want daar brouwen we nu al Hoegaerden.
• Olympische atleten mogen niet bloggen (DSO). Kwestie van de mediabedrijven die een arm en een been betalen om foto's/interviews te mogen maken niet in het sponzen harnas te jagen. Bloggers zijn dus officieel journalisten.
• Net na de vergadering sprak het koekje: "Och ja, [knip], ik heb uw gespleten persoonlijkheid op het internet ontdekt." Ergens via een foto herkend en dan ergens een link gevonden waar de ene persoon verwijst naar de andere.
  Het is zo al raar genoeg om mensen die je kent van blogs in het echt te zien. Echte mensen terugvinden als blog is nog een stukje vreemder.

Smaakvol

Wie anders dan de AEL kan zo smaakvol reageren op de Deense Grap?

http://arabeuropean.blogspot.com/

Ik vraag me af waar Diab Jahjah rondsurft om zulke spotprentjes te vinden.

Meteen bewijst de AEL overigens beide zijden van het hele punt. Hun miniblog is inderdaad zeer smaakloos tot schokkend (zoals de Deense cartoons blijkbaar voor diepgelovige moslims).
Maar het AEL hoofdkwartier staat anderzijds nog niet in brand.

Droevig

Vandaag in de krant: Onze moslimbroeders boycotten Deense producten omdat een Deense krant Islam-cartoons publiceerde. Ze deed dat in een speciale bijlage omdat ze zichzelf ervan verdacht aan zelfcensuur te doen, wanneer het om de Islam gaat.

Waar ik persoonlijk erg droevig van wordt, is hoe je die goedmenende mensen in het Midden-Oosten ziet protesteren tegen dingen die ze niet eens hebben gezien. Verontwaardiging van horen zeggen.

Iets in mij zegt dan dat ze ginder die gemeenschappelijke vijand goed kunnen gebruiken (misbruiken). Net zoals het hier een aantal mensen goed uitkomt dat we door dat soort berichten effectief schrik krijgen van de Islamieten. Het woord alleen al.